تماشای برنامه های تلویزیونی خشن در سنین پایین از نظر شناختی با عملکرد ضعیف در دبیرستان مرتبط است.
طبق یک گزارش شفاف، محققان دانشگاه مونترال (مونترال) محتوای نشان داده شده برای تقریباً 2000 کودک 3.5 تا 4.5 ساله را تجزیه و تحلیل کردند.
وقتی این کودکان 12 ساله شدند، محققان از آنها و معلمانشان خواستند تا میزان عملکردشان را در مدرسه ارزیابی کنند.
سپس مشخص شد که پسران و دخترانی که در اوایل کودکی در معرض محتوای خشونت‌آمیز قرار گرفته‌اند، احتمال بیشتری دارد که بعداً “افزایش ناراحتی عاطفی” را تجربه کنند.
دکتر لیندا پاگانی (لیندا پاگانی)، نویسنده اصلی این مقاله توضیح داد: آنها همچنین با کاهش تعامل کلاسی، پیشرفت تحصیلی و انگیزه تحصیلی در پایان کلاس ششم مواجه هستند.
وی افزود: در حال حاضر برای نوجوانان گذار به دوره راهنمایی مرحله مهمی در رشد نوجوانی آنهاست و احساس غم و اندوه، اضطراب و در معرض خطر بودن وضعیت تحصیلی آنها را پیچیده می کند.
تا به حال معلوم نبود قرار گرفتن در معرض محتوای خشونت آمیز چه از نظر تحصیلی و چه از نظر روانی چه تأثیری بر کودکان دارد.
دکتر پاگانی گفت: تشخیص زودهنگام عوامل قابل اصلاح که بر سلامت آینده کودک تأثیر می گذارد، از اهداف مهم برنامه های سلامت فردی و اجتماعی است. سازگاری روانشناختی و انگیزه تحصیلی عناصر ضروری در گذار موفقیت آمیز به دوره نوجوانی هستند.
این گروه تحقیقاتی که این هفته در ژورنال توسعه و رفتار کودکان منتشر شد، تصمیم گرفت اثرات مواجهه طولانی مدت با محتوای خشونت آمیز در سنین پیش دبستانی را بر رشد طبیعی ارزیابی کند.
والدین پسران و دختران شرکت کننده در این مطالعه گزارش دادند که فرزندانشان چه نوع برنامه های تلویزیونی را تماشا می کنند. سپس هنگامی که 12 ساله شدند، کودکان و معلمان پیشرفت روانی و تحصیلی و همچنین انگیزه و مشارکت آنها در فعالیت های کلاسی را ارزیابی کردند.
محققان داده‌ها را تجزیه و تحلیل کردند تا هر گونه همبستگی معنی‌داری را بین مشکلات موجود در آن بخش‌ها و محتوای خشونت‌آمیز که در دوره پیش از دبستان در معرض آن قرار داشتند، شناسایی کنند.
آنها همچنین سعی کردند تأثیرات و تعصبات از قبل موجود را که ممکن است بر این جنبه های زندگی کودکان تأثیر گذاشته باشد، حذف کنند.
در نهایت مشخص شد که تماشای تصاویر خشونت آمیز در سال های قبل از ورود به مدرسه با خطرات روانی و مشکلات اجتماعی و تحصیلی در اوایل نوجوانی همراه است.
برای دختران همبستگی با افزایش پریشانی عاطفی و کاهش تعامل کلاس درس و کاهش انگیزه تحصیلی تا سن 12 سالگی مشاهده شد.
برای پسران، تماشای محتوای خشونت آمیز با افزایش ناراحتی عاطفی، بی توجهی، سرکشی و انزوای اجتماعی همراه بود.
محققان همچنین شاهد کاهش تعامل و تعامل با محیط کلاس، پیشرفت تحصیلی و انگیزه تحصیلی در پسران تا سن 12 سالگی بودند.
دکتر پاگانی می گوید: بچه ها قبل از دبستان تمایل دارند با تلویزیون همذات پنداری کنند و شخصیت ها را نشان دهند و هر چیزی را که می بینند واقعی می دانند. آنها به ویژه در برابر تصاویر قهرمانان طنز و جنایتکارانی که از خشونت به عنوان ابزاری برای حل مشکلات استفاده می کنند آسیب پذیر هستند.
وی افزود: مواجهه مکرر با صحنه های اکشن با سرعت بالا، ترشح آدرنالین و جلوه های ویژه جذاب می تواند باورها، نگرش ها و تصوراتی را که خشونت در تعاملات اجتماعی دارد تغییر دهد و یادگیری مهارت های اجتماعی نادرست می تواند سازگاری با مدرسه را دشوار کند.
جسیکا برنارد یکی از نویسندگان این تحقیق می گوید: مواجهه مکرر با دنیای خصمانه و خشونت آمیز که توسط موجوداتی با ظاهری عجیب و غریب نشان داده می شود، درست مانند مشاهده خشونت در زندگی واقعی می تواند باعث ترس و استرس شود و همچنین باعث درک این کودکان از جامعه می شود. خطرناک و ترسناک است و این می تواند منجر به واکنشی بیش از حد معمول در موقعیت های مبهم اجتماعی شود.
وی افزود: در سال های پیش دبستانی هر چه کودکان بیشتر در معرض برخوردهای پرخاشگرانه روی صفحه نمایش قرار بگیرند، احتمال اینکه این رفتار طبیعی باشد بیشتر می شود.
پاگانی بیان کرد: اما قرار گرفتن در موقعیت‌های اجتماعی مناسب‌تر می‌تواند به آنها کمک کند تا مهارت‌های اجتماعی لازم را توسعه دهند که بعداً برایشان مفید خواهد بود و در نهایت نقش اساسی در موفقیت فردی و اقتصادی آنها خواهد داشت.
محققان امیدوارند که پزشکان اطفال، والدین و جوامع به این اطلاعات توجه کرده و آن را در نظر بگیرند.
منبع: باشگاه خبرنگاران جوان