استخر استخراج اتریوم

در گذشته، استخراج اتریوم با استفاده از کارت های گرافیک و اتصال به استخرهای استخراج، یکی از فعالیت های جذاب و سودآور در دنیای رمزارزها به شمار می رفت. اما از اواخر سال ۲۰۲۲، با رویداد مهم «مرج» (The Merge) و انتقال اتریوم به مکانیزم اثبات سهام (Proof of Stake)، استخراج مستقیم اتریوم (ETH) دیگر امکان پذیر نیست و این دوران به پایان رسید. این تغییر، نه تنها چشم انداز استخراج را متحول کرد، بلکه فرصت های جدیدی را برای علاقه مندان به اتریوم و فناوری بلاکچین به ارمغان آورد.

ماینرهایی که در آن دوران فعالیت می کردند، اغلب حس همراهی و هیجان را در کنار همکاران خود در استخرهای استخراج تجربه می کردند. روزهایی که هر شیر (Share) ارسالی، گامی به سوی کشف یک بلاک جدید و کسب پاداش بود. این مقاله با نگاهی به گذشته، عملکرد استخرهای استخراج اتریوم را بررسی می کند و سپس به جایگزین های کنونی برای کسب درآمد از اتریوم و سایر ارزهای دیجیتال می پردازد تا درک کاملی از این تحول مهم را ارائه دهد.

اتریوم در دوران اثبات کار (PoW): چرا و چگونه استخراج می شد؟

سال ها پیش، اتریوم، دومین ارز دیجیتال بزرگ بازار، بر مبنای مکانیزم اجماع اثبات کار (Proof of Work یا PoW) فعالیت می کرد. در این سیستم، ماینرها یا استخراج کنندگان نقش حیاتی در حفظ امنیت و اعتبار شبکه داشتند. آن ها با استفاده از قدرت محاسباتی سخت افزارهای خود، به حل مسائل پیچیده رمزنگاری می پرداختند تا تراکنش ها را تأیید کرده و بلاک های جدیدی به بلاکچین اضافه کنند. تصور کنید گروهی از افراد با تجهیزات پیشرفته، در یک مسابقه پیچیده محاسباتی شرکت می کردند؛ هر کسی که زودتر به جواب می رسید، مسئول ایجاد بلاک بعدی می شد و پاداشی در قالب اتریوم (ETH) دریافت می کرد.

پاداش استخراج برای ماینرها، انگیزه ای قدرتمند برای مشارکت در این شبکه بود. این پاداش نه تنها شامل توکن های اتریوم تازه تولید شده می شد، بلکه بخشی از کارمزدهای تراکنش های موجود در هر بلاک را نیز در بر می گرفت. با افزایش تعداد کاربران و حجم تراکنش ها، نیاز به ماینرهای بیشتر برای پردازش و تأیید تراکنش ها نیز افزایش می یافت و این چرخه، رشد و گسترش شبکه اتریوم را تضمین می کرد.

استخر استخراج اتریوم: یک تعریف تاریخی و عملکردی

با گذشت زمان و افزایش سختی شبکه اتریوم در دوران اثبات کار، شانس یافتن یک بلاک جدید به صورت انفرادی برای ماینرها به شدت کاهش یافت. اینجا بود که استخرهای استخراج (Mining Pools) وارد میدان شدند. یک استخر استخراج را می توان به عنوان یک شبکه از ماینرها تصور کرد که قدرت محاسباتی خود را با یکدیگر به اشتراک می گذاشتند تا شانس بیشتری برای حل مسائل رمزنگاری و یافتن بلاک های جدید داشته باشند. این همکاری جمعی، باعث می شد تا پاداش ها با ثبات و تناوب بیشتری به دست آید و سپس این پاداش ها بر اساس میزان مشارکت هر ماینر (قدرت هش ارائه شده)، بین اعضای استخر توزیع می شد.

ضرورت پیوستن به استخرها در گذشته

پیوستن به یک استخر استخراج برای بسیاری از ماینرها، به خصوص آن هایی که سرمایه گذاری عظیمی در سخت افزار نکرده بودند، به ضرورتی انکارناپذیر تبدیل شده بود. بدون استخر، ممکن بود ماه ها یا حتی سال ها طول بکشد تا یک ماینر انفرادی به تنهایی موفق به استخراج یک بلاک شود، در حالی که در استخر، پاداش ها به صورت منظم تر و با ریسک کمتر توزیع می شد. این به ماینرها کمک می کرد تا با اطمینان بیشتری برنامه ریزی مالی کنند.

انواع روش های پرداخت پاداش در استخرها

استخرهای استخراج از روش های مختلفی برای تقسیم پاداش بین اعضای خود استفاده می کردند که هر کدام مزایا و معایب خاص خود را داشتند:

• PPS (Pay Per Share): در این روش، ماینر برای هر «شیر» (Share) معتبری که به استخر ارسال می کند، پاداش ثابتی دریافت می کند، بدون توجه به اینکه استخر بلاکی را پیدا کرده است یا خیر. این روش ریسک را از ماینر به استخر منتقل می کرد.
• PPLNS (Pay Per Last N Shares): پاداش بر اساس تعداد «شیرهایی» که ماینر در یک دوره زمانی مشخص (مثلاً ۱۱ ساعت گذشته) ارسال کرده است، پرداخت می شود. این روش ماینرها را به وفاداری به یک استخر خاص تشویق می کرد و به آن ها پاداش می داد.
• FPPS (Full Pay Per Share): این روش شبیه به PPS بود، با این تفاوت که علاوه بر پاداش بلاک، بخشی از کارمزدهای تراکنش ها نیز به ماینر پرداخت می شد. این مدل، سودآوری بیشتری برای ماینرها به همراه داشت.

مزایا و معایب عضویت در استخرهای استخراج (از منظر تاریخی)

عضویت در استخرهای استخراج، تجربه ای دوگانه برای ماینرها به همراه داشت.

1. مزایا:
   • کسب درآمد با ثبات تر: شانس یافتن بلاک و دریافت پاداش به صورت منظم افزایش می یافت.
   • ریسک کمتر: نوسانات درآمدی ناشی از سختی شبکه کاهش می یافت.
   • سادگی مدیریت: استخرها اغلب ابزارهای نظارتی و گزارش دهی مناسبی ارائه می دادند.
2. معایب:
   • کارمزد استخر: ماینرها باید درصدی از پاداش خود را به عنوان کارمزد به استخر پرداخت می کردند.
   • وابستگی به استخر: کنترل کامل بر فرآیند استخراج و تنظیمات آن تا حدی از دست ماینر خارج می شد.
   • ریسک متمرکزسازی: اگر بخش بزرگی از قدرت هش شبکه در اختیار چند استخر بزرگ قرار می گرفت، نگرانی هایی درباره تمرکززدایی شبکه ایجاد می شد.

معیارهای انتخاب یک استخر استخراج اتریوم (در گذشته)

ماینرهای اتریوم در دوران اثبات کار، برای انتخاب استخر استخراج مناسب، به فاکتورهای متعددی توجه می کردند. تصمیم گیری درست در این زمینه، می توانست تفاوت قابل توجهی در سودآوری و تجربه کلی استخراج ایجاد کند.

کارمزد استخر و ساختار پرداخت

یکی از مهم ترین عوامل، کارمزد استخر بود که معمولاً درصدی از پاداش استخراج را شامل می شد. ماینرها به دنبال استخرهایی با کارمزد منطقی بودند که سودآوری آن ها را به حداقل نمی رساند. همچنین، فهمیدن روش های پرداخت پاداش (مانند PPS، PPLNS یا FPPS) برای محاسبه دقیق درآمد آتی ضروری بود.

شفافیت و گزارش دهی دقیق

یک استخر خوب، همیشه اطلاعات شفاف و دقیقی از عملکرد ماینرها، نرخ هش ارسالی، پاداش های دریافتی و کارمزدهای کسر شده ارائه می داد. این شفافیت به ماینرها اطمینان می بخشید که هیچ گونه تخلفی صورت نمی گیرد و می توانستند عملکرد خود را به دقت رصد کنند.

موقعیت جغرافیایی سرورها

نزدیکی به سرورهای استخر از نظر جغرافیایی، تأثیر مستقیمی بر کاهش تأخیر (latency) و پینگ (ping) داشت. پینگ پایین به معنای ارسال سریع تر «شیرها» به استخر و در نتیجه، افزایش بهره وری و کاهش «شیرهای رد شده» (rejected shares) بود. ماینرها اغلب سرورهایی را انتخاب می کردند که در منطقه آن ها قرار داشت یا به آن ها نزدیک تر بود.

حداقل آستانه پرداخت و دفعات پرداخت

استخرها معمولاً یک حداقل آستانه پرداخت داشتند که ماینر باید به آن می رسید تا پاداش خود را دریافت کند. ماینرهایی که قدرت هش کمتری داشتند، به دنبال استخرهایی با آستانه پرداخت پایین تر بودند تا بتوانند پاداش های خود را زودتر دریافت کنند. همچنین، دفعات پرداخت نیز مهم بود؛ برخی استخرها روزانه پرداخت داشتند و برخی دیگر هفتگی یا حتی ماهانه.

رابط کاربری و پشتیبانی

یک رابط کاربری دوستانه و ساده، به ماینرها کمک می کرد تا به راحتی تنظیمات خود را مدیریت کرده و عملکردشان را بررسی کنند. علاوه بر این، وجود یک تیم پشتیبانی قوی و پاسخگو برای حل مشکلات احتمالی، از جمله فاکتورهای کلیدی برای انتخاب یک استخر به حساب می آمد.

قدرت هش کلی استخر (Pool Hashrate)

قدرت هش کلی یک استخر نشان دهنده توان محاسباتی جمعی آن بود. استخرهای با قدرت هش بالاتر، شانس بیشتری برای یافتن بلاک ها داشتند و این امر، باعث جذب ماینرهای بیشتری می شد.

انتخاب بهترین استخر استخراج اتریوم در گذشته، همواره یک تصمیم گیری استراتژیک برای ماینرها بود که نیازمند بررسی دقیق کارمزدها، شفافیت، موقعیت سرورها و روش های پرداخت بود.

معرفی محبوب ترین استخرهای استخراج اتریوم (سابق و تاریخی)

در دوران شکوه استخراج اتریوم با مکانیزم اثبات کار، چندین استخر استخراج توانستند محبوبیت گسترده ای بین ماینرها پیدا کنند. این استخرها با ارائه خدمات متنوع و ساختارهای پرداخت متفاوت، بخش قابل توجهی از قدرت هش شبکه اتریوم را به خود اختصاص داده بودند. لازم به تأکید است که این استخرها دیگر برای استخراج اتریوم (ETH) قابل استفاده نیستند و معرفی آن ها تنها جنبه تاریخی و آموزشی دارد.

DwarfPool

DwarfPool یکی از استخرهای پیشرو در دوران خود بود که به شفافیت و ارائه گزارش های دقیق به ماینرها شهرت داشت. این استخر علاوه بر اتریوم، از استخراج ارزهای دیگری مانند مونرو و زی کش نیز پشتیبانی می کرد. سرورهای قدرتمند آن در مناطق مختلف جهان از جمله آمریکا، اروپا و آسیا توزیع شده بودند که به کاهش پینگ و افزایش بهره وری ماینرها کمک می کرد. سیستم پرداخت RBPS (Round-Based Payment System) آن نیز برای ماینرها جذابیت خاصی داشت.

Ethermine

Ethermine که اغلب به عنوان یکی از بزرگترین و معتبرترین استخرهای استخراج اتریوم شناخته می شد، در زمان خود بسیار محبوب بود. این استخر با رابط کاربری ساده و گزارش های جامع، به ماینرها امکان می داد تا به راحتی عملکرد خود را پایش کنند. Ethermine به دلیل پایداری و مقاومت در برابر حملات DDoS، اعتماد بسیاری از ماینرها را جلب کرده بود و از روش پرداخت PPLNS استفاده می کرد.

F2Pool

F2Pool نیز یکی دیگر از استخرهای قدرتمند و چندارزی بود که حجم قابل توجهی از قدرت هش اتریوم را به خود اختصاص داده بود. این استخر چینی، با سرورهایی در سراسر جهان، به ماینرها امکان می داد تا با حداقل تأخیر به استخراج بپردازند. F2Pool از هر دو روش پرداخت PPS و FPPS پشتیبانی می کرد و به دلیل پشتیبانی از طیف وسیعی از ارزهای دیجیتال، گزینه ای محبوب برای ماینرهای حرفه ای بود.

Mining Pool Hub

Mining Pool Hub یک استخر نوآورانه بود که قابلیت «auto-switching» (تغییر خودکار ارز برای استخراج) را ارائه می داد. این ویژگی به ماینرها اجازه می داد تا به طور خودکار به سودآورترین ارز دیجیتال در لحظه سوئیچ کنند. اگرچه رابط کاربری آن کمی برای مبتدیان پیچیده بود، اما برای ماینرهای باتجربه که به دنبال حداکثر سودآوری بودند، بسیار جذاب بود. کارمزد آن نیز معمولاً در حدود ۰.۹ درصد بود.

Nanopool

Nanopool نیز یکی از استخرهای محبوب بود که به سادگی و کارایی خود شهرت داشت. این استخر علاوه بر اتریوم، از استخراج هشت ارز دیجیتال دیگر نیز پشتیبانی می کرد. با قدرت هش بالا و سرورهای امن در سراسر جهان، Nanopool گزینه ای قابل اعتماد برای بسیاری از ماینرها محسوب می شد. روش پرداخت PPLNS و کارمزد ۱٪ از ویژگی های اصلی آن بود.

پایان یک دوران: رویداد مرج و آغاز عصر اثبات سهام برای اتریوم

در تاریخ ۱۵ سپتامبر ۲۰۲۲، بلاکچین اتریوم شاهد یکی از بزرگترین و مهمترین تحولات خود بود: رویداد مرج (The Merge). این رخداد، نقطه عطفی در تاریخ ارزهای دیجیتال بود که به دوران استخراج اتریوم با مکانیزم اثبات کار (PoW) برای همیشه پایان داد و شبکه را به مکانیزم اثبات سهام (Proof of Stake یا PoS) منتقل کرد. این تغییر، نه تنها یک به روزرسانی فنی، بلکه یک فلسفه جدید برای آینده اتریوم را رقم زد.

توضیح مفصل مرج

«مرج» به معنای ادغام «زنجیره بیکن» (Beacon Chain)، که یک بلاکچین اثبات سهام موازی بود، با «زنجیره اصلی اتریوم» بود. تا قبل از مرج، زنجیره بیکن در کنار زنجیره اصلی اتریوم به فعالیت خود ادامه می داد و قرار بود روزی جایگزین آن شود. با انجام مرج، زنجیره بیکن به عنوان لایه اجماع جدید اتریوم، مسئول تأیید تراکنش ها و ایجاد بلاک های جدید شد و ماینرهای PoW دیگر نقشی در این فرآیند نداشتند.

• تاریخ دقیق و اهمیت آن: این رویداد در تاریخ ۱۵ سپتامبر ۲۰۲۲ به وقوع پیوست. اهمیت آن در این بود که اتریوم را از یک شبکه پرمصرف به یک شبکه کم مصرف و پایدارتر تبدیل کرد و راه را برای بهبودهای مقیاس پذیری آینده هموار ساخت.
• تغییر الگوریتم از Ethash (PoW) به Casper (PoS): الگوریتم اجماع Ethash که مبنای استخراج PoW بود، جای خود را به الگوریتم Casper داد که هسته اصلی مکانیزم PoS اتریوم است.
• اهداف اصلی مرج: این اهداف شامل کاهش چشمگیر مصرف انرژی (تا حدود ۹۹.۹۵٪)، افزایش امنیت شبکه در بلندمدت و آماده سازی بستر برای بهبودهای مقیاس پذیری آتی مانند شاردینگ (Sharding) بود.

مکانیزم اثبات سهام (PoS) چیست؟

در مکانیزم اثبات سهام (PoS)، مفهوم ماینرها از بین می رود و به جای آن ها، «اعتبارسنج ها» (Validators) وارد عمل می شوند. اعتبارسنج ها افرادی هستند که مقداری از توکن های اتریوم خود را به عنوان «سهام» (Stake) در شبکه قفل می کنند (استیکینگ). در ازای قفل کردن این سهام، آن ها حق شرکت در فرآیند تأیید تراکنش ها و پیشنهاد بلاک های جدید را پیدا می کنند. این فرآیند به طور تصادفی و بر اساس میزان سهام قفل شده توسط هر اعتبارسنج صورت می گیرد.

در PoS، پاداش ها دیگر ناشی از حل مسائل پیچیده محاسباتی نیست، بلکه اعتبارسنج ها در ازای تأیید صحیح تراکنش ها و حفظ امنیت شبکه، پاداشی در قالب اتریوم دریافت می کنند. اگر اعتبارسنجی به نادرستی عمل کند یا آفلاین شود، بخشی از سهام او جریمه (Slashing) می شود، که این مکانیزم تضمین کننده رفتار صادقانه در شبکه است.

تأثیر مرج بر ماینرهای سابق اتریوم و تجهیزات استخراج آن ها

رویداد مرج تأثیری شگرف بر جامعه ماینرهای اتریوم داشت. با پایان یافتن استخراج PoW، ریگ های ماینینگ متشکل از کارت های گرافیک قدرتمند که سال ها برای استخراج اتریوم به کار گرفته می شدند، دیگر قادر به انجام این کار نبودند. این امر باعث شد بسیاری از ماینرها به دنبال راه های جایگزین برای کسب درآمد از تجهیزات خود یا فروش آن ها باشند. برخی به استخراج ارزهای دیجیتال دیگر روی آوردند و برخی دیگر وارد دنیای استیکینگ یا معاملات رمزارزها شدند.

جایگزین های فعلی برای علاقه مندان به اتریوم و استخراج

با پایان یافتن دوران استخراج اتریوم، علاقه مندان به این ارز دیجیتال و دنیای بلاکچین، دیگر نمی توانند به روش سنتی به کسب درآمد بپردازند. اما نگران نباشید، فرصت های جدید و جذابی برای مشارکت و کسب سود وجود دارد که مسیرهای متفاوتی را پیش روی شما می گذارد.

۱. استیکینگ اتریوم (Staking ETH)

استیکینگ اتریوم، جایگزین مستقیم و اصلی استخراج در مکانیزم اثبات سهام است. در این روش، شما به جای استفاده از سخت افزار برای حل مسائل محاسباتی، مقداری از توکن های ETH خود را در شبکه قفل می کنید تا به عنوان یک اعتبارسنج در فرآیند تأیید تراکنش ها و ایجاد بلاک های جدید مشارکت داشته باشید. در ازای این مشارکت، پاداشی در قالب اتریوم دریافت می کنید.

• نحوه مشارکت در استیکینگ:
  • استیکینگ انفرادی (Solo Staking): اگر حداقل 32 ETH دارید، می توانید گره (Node) اعتبارسنج خود را راه اندازی کرده و به صورت انفرادی در استیکینگ شرکت کنید. این روش بالاترین پاداش و بیشترین کنترل را به شما می دهد، اما نیازمند دانش فنی و تعهد به نگهداری ۲۴ ساعته گره است.
  • استیکینگ از طریق صرافی ها: بسیاری از صرافی های بزرگ رمزارز، خدمات استیکینگ ETH را ارائه می دهند. در این روش، شما می توانید هر مقدار ETH را استیک کنید (حتی کمتر از ۳۲ ETH) و پاداش دریافت کنید. صرافی مسئول راه اندازی و نگهداری گره ها است، اما در ازای آن کارمزدی کسر می کند.
  • استخرهای استیکینگ مایع (Liquid Staking Pools): این استخرها راهی انعطاف پذیر برای استیکینگ ETH ارائه می دهند. شما ETH خود را به استخر می دهید و در ازای آن، یک توکن نماینده (مثلاً stETH) دریافت می کنید. این توکن نماینده قابل معامله است و به شما امکان می دهد ضمن دریافت پاداش استیکینگ، از نقدشوندگی دارایی خود نیز بهره مند شوید.
• مزایا و ریسک های استیکینگ:
  • مزایا: پاداش ثابت و منظم، مصرف انرژی بسیار پایین، مشارکت در امنیت شبکه.
  • ریسک ها: قفل شدن دارایی برای مدتی، ریسک های امنیتی مربوط به صرافی یا پلتفرم استیکینگ، جریمه (slashing) در صورت آفلاین شدن یا رفتار مخرب اعتبارسنج.

۲. استخراج آلت کوین های جایگزین با GPU (Mineable Altcoins with GPU)

برای ماینرهای سابق اتریوم که همچنان به قدرت کارت های گرافیک خود باور دارند، دنیای آلت کوین ها فرصت های جذابی را برای استخراج فراهم می کند. بسیاری از ارزهای دیجیتال هنوز بر پایه مکانیزم اثبات کار (PoW) فعالیت می کنند و می توانند با سخت افزارهای GPU مشابه اتریوم استخراج شوند.

Ethereum Classic (ETC)

اتریوم کلاسیک، فورک (انشعاب) اصلی شبکه اتریوم است که به مکانیزم PoW وفادار مانده است. این ارز دیجیتال از همان الگوریتم Ethash استفاده می کند و ماینرهای سابق اتریوم می توانند به راحتی ریگ های خود را برای استخراج ETC پیکربندی کنند. بسیاری از استخرهای استخراج نیز از ETC پشتیبانی می کنند.

EthereumPoW (ETHW)

ETHW نیز فورکی دیگر از اتریوم است که پس از رویداد مرج، با هدف حفظ مکانیزم اثبات کار اتریوم ایجاد شد. این ارز دیجیتال نیز با استفاده از کارت های گرافیک قابل استخراج است و می تواند گزینه ای برای ماینرها باشد، هرچند نوسانات قیمت و مقبولیت آن ممکن است بیشتر از ETC باشد.

Ravencoin (RVN)

ریون کوین یک ارز دیجیتال متن باز است که بر پایه فورکی از کد بیت کوین ساخته شده است. RVN از الگوریتم KAWPOW برای اثبات کار استفاده می کند که به طور خاص برای مقاومت در برابر ASIC طراحی شده است و ماینینگ با GPU را تشویق می کند. این ارز پتانسیل خوبی برای ماینرهای GPU دارد.

Ergo (ERG)

ارگو یک پلتفرم بلاکچین با قابلیت قرارداد هوشمند است که بر پایه مکانیزم اثبات کار فعالیت می کند. الگوریتم Autolykos V2 آن برای GPU-friendly بودن طراحی شده و در برابر ASIC مقاوم است. ERG به دلیل ویژگی های حریم خصوصی و نوآوری های فنی، مورد توجه ماینرهای GPU قرار گرفته است.

Zcash (ZEC)

زی کش یک ارز دیجیتال متمرکز بر حریم خصوصی است که از الگوریتم Equihash برای اثبات کار استفاده می کند. ZEC با کارت های گرافیک قابل استخراج است و به دلیل ماهیت حریم خصوصی خود، مورد علاقه بسیاری از کاربران است. استخرهای متعددی نیز برای استخراج ZEC وجود دارد.

برای استخراج این آلت کوین ها، ماینرها باید به دقت سودآوری، مصرف انرژی و قیمت بازار آن ها را بررسی کنند تا مطمئن شوند که فعالیتشان از نظر اقتصادی توجیه پذیر است. ابزارهایی مانند WhatToMine می توانند در این محاسبات کمک کننده باشند.

ملزومات عمومی برای فعالیت در حوزه بلاکچین (برای جایگزین ها)

ورود به دنیای بلاکچین و فعالیت در حوزه هایی مانند استیکینگ یا استخراج آلت کوین ها، مستلزم فراهم آوردن برخی ملزومات اساسی است. این ملزومات، پایه و اساس موفقیت در این عرصه را تشکیل می دهند و غفلت از هر یک، می تواند به چالش های جدی منجر شود.

سخت افزار مناسب

• برای استخراج آلت کوین ها: همچنان به «ریگ GPU» (Mining Rig with Graphic Processing Units) نیاز خواهید داشت. این ریگ شامل چندین کارت گرافیک قدرتمند، مادربرد، پاور مناسب، رم، پردازنده و فضای ذخیره سازی است. انتخاب کارت گرافیک های بهینه برای الگوریتم های PoW جدید بسیار مهم است.
• برای استیکینگ اتریوم: اگر قصد استیکینگ انفرادی (Solo Staking) دارید، به یک کامپیوتر قدرتمند با اتصال دائمی به اینترنت و فضای ذخیره سازی کافی نیاز دارید تا بتواند گره اعتبارسنج را به طور پیوسته اجرا کند. برای استیکینگ از طریق صرافی ها یا استخرهای مایع، فقط به یک دستگاه هوشمند (کامپیوتر یا موبایل) با دسترسی به اینترنت نیاز دارید.

اتصال پایدار به اینترنت

خواه در حال استخراج آلت کوین باشید و خواه در استیکینگ مشارکت کنید، یک اتصال اینترنتی پایدار و پرسرعت ضروری است. قطع و وصل شدن اینترنت می تواند منجر به کاهش بهره وری استخراج، از دست دادن پاداش های استیکینگ (در صورت آفلاین شدن گره) یا مشکلات در تراکنش ها شود.

کیف پول امن و مناسب

داشتن یک کیف پول رمزارز امن و معتبر برای نگهداری دارایی های دیجیتال شما حیاتی است. این کیف پول باید از ارز دیجیتال مورد نظر شما (ETH برای استیکینگ یا آلت کوین های استخراج شده) پشتیبانی کند. کیف پول های سخت افزاری (مانند Ledger یا Trezor) بالاترین سطح امنیت را ارائه می دهند، در حالی که کیف پول های نرم افزاری (مانند MetaMask یا Trust Wallet) برای دسترسی راحت تر مناسب تر هستند.

آگاهی از ریسک ها و انجام تحقیقات کافی (DYOR)

دنیای رمزارزها بازاری پرنوسان و پرریسک است. پیش از هرگونه سرمایه گذاری یا فعالیت، ضروری است که تحقیقات جامع و کاملی انجام دهید. مفهوم «خودت تحقیق کن» (Do Your Own Research یا DYOR) در این فضا از اهمیت بالایی برخوردار است. آگاهی از ریسک های بازار، تغییرات فنی، مقررات قانونی و امنیت سایبری، شما را در برابر ضررهای احتمالی محافظت می کند.

جمع بندی و توصیه های نهایی

مسیر استخراج اتریوم، همانند یک رودخانه پرخروش، در نقطه ای به یک دریای وسیع و آرام تبدیل شد. این سفر از دوران هیجان انگیز اثبات کار (PoW) و استخرهای استخراج، تا ورود به عصر نوین اثبات سهام (PoS) با رویداد «مرج»، نه تنها تحولی عظیم در تکنولوژی بلاکچین اتریوم بود، بلکه تجربه ای فراموش نشدنی را برای هزاران علاقه مند به این فناوری رقم زد. در گذشته، ماینرها با شور و اشتیاق فراوان، قدرت سخت افزاری خود را در استخرهای استخراج به هم می آمیختند تا در این رقابت جهانی سهمی داشته باشند و پاداش های اتریوم را کسب کنند. انتخاب استخر، مانند انتخاب یک هم تیمی قدرتمند در یک تیم بزرگ، برای موفقیت حیاتی بود.

اما اکنون، دیگر نمی توان اتریوم (ETH) را استخراج کرد. این واقعیت جدید، به معنای پایان فرصت ها نیست، بلکه آغاز فصلی تازه است. برای کسانی که به دنبال کسب درآمد از اتریوم هستند، «استیکینگ اتریوم» با روش های مختلف (انفرادی، از طریق صرافی ها یا استخرهای مایع) بهترین گزینه است. این روش نه تنها سازگار با محیط زیست است، بلکه پاداشی پایدار و با ریسک متفاوت ارائه می دهد. از سوی دیگر، برای ماینرهایی که به تجهیزات GPU خود علاقه دارند، استخراج آلت کوین های جایگزین مانند اتریوم کلاسیک (ETC)، ریون کوین (RVN) یا ارگو (ERG) همچنان یک مسیر فعال و سودآور به شمار می رود.

در دنیای همیشه در حال تغییر ارزهای دیجیتال، به روز بودن و آموزش مداوم از هر زمان دیگری حیاتی تر است. هر تصمیمی، خواه استیکینگ باشد و خواه استخراج آلت کوین ها، باید بر اساس تحقیق دقیق، درک کامل از ریسک ها و مطابقت با اهداف مالی و منابع شخصی شما باشد. دنیای بلاکچین همچنان در حال شکوفایی است و با دانش و بصیرت کافی، می توان در این مسیر پرفراز و نشیب، با اطمینان گام برداشت و به سوی فرصت های نو حرکت کرد.