انواع سفارش در فارکس

سفارشات در بازار فارکس، دستورالعمل هایی حیاتی هستند که معامله گران برای مدیریت خرید و فروش جفت ارزها و دیگر نمادهای معاملاتی به کارگزاران خود ارسال می کنند. این دستورات به معامله گران این توانایی را می دهند تا دقیقاً مشخص کنند که معاملات آن ها در چه قیمت و چه زمانی انجام شود، بدین ترتیب کنترل بیشتری بر سرمایه و استراتژی های خود اعمال می کنند. تسلط بر انواع سفارشات در فارکس نه تنها یک مهارت فنی، بلکه یک هنر در مدیریت ریسک و بهینه سازی نقاط ورود و خروج محسوب می شود.

معامله گران در مسیر فعالیت خود در بازارهای مالی، همواره با چالش هایی نظیر نوسانات ناگهانی و نیاز به تصمیم گیری های سریع مواجه هستند. اینجاست که درک عمیق از ماهیت و کاربرد انواع سفارشات در فارکس، به آن ها کمک می کند تا با برنامه ریزی قبلی و کاهش دخالت احساسات، معاملات خود را به شکلی مؤثرتر و با اطمینان خاطر بیشتری به پیش ببرند. هر سفارشی، داستانی از انتظار برای قیمتی مطلوب یا واکنش به روندی خاص را روایت می کند که معامله گر برای آن لحظه آماده شده است.

چرا شناخت انواع سفارش در فارکس حیاتی است؟

در بازار پویای فارکس، هر معامله گر به دنبال ابزارهایی است که بتواند به کمک آن ها، تصمیمات خود را با دقت بیشتری اجرایی کند و از نوسانات به نفع خود بهره ببرد. شناخت عمیق انواع سفارش در فارکس، مانند داشتن یک جعبه ابزار کامل و حرفه ای است که به تریدر امکان می دهد در هر شرایطی از بازار، بهترین واکنش را نشان دهد. این دانش تنها به اجرای دستورات خرید و فروش خلاصه نمی شود، بلکه به معامله گران کمک می کند تا با دیدی بازتر و استراتژیک تر به بازار نگاه کنند.

مدیریت ریسک هوشمندانه

یکی از مهم ترین دلایلی که یک معامله گر به شناخت دقیق انواع سفارشات نیاز پیدا می کند، توانایی در مدیریت ریسک است. بازار فارکس، با تمام فرصت های جذابی که ارائه می دهد، سرشار از نوسانات پیش بینی نشده است. یک معامله گر باتجربه می داند که حفظ سرمایه، اولویت اول است. سفارشاتی مانند حد ضرر (Stop Loss) به او اجازه می دهند تا سقف تحمل زیان خود را از پیش تعیین کند و مانع از ضررهای فاجعه بار شود. این مانند داشتن یک چتر نجات در هنگام پرش از ارتفاع است؛ حتی اگر اوضاع طبق برنامه پیش نرود، معامله گر ابزاری برای محدود کردن آسیب در اختیار دارد.

فرض کنید معامله گری جفت ارز EUR/USD را در قیمتی مشخص خریداری کرده است. او پیش بینی می کند قیمت افزایش می یابد، اما می داند که هر پیش بینی ممکن است خطا داشته باشد. با تنظیم یک حد ضرر در قیمتی پایین تر، معامله گر به کارگزار خود دستور می دهد که در صورت رسیدن قیمت به آن سطح، معامله را به صورت خودکار ببندد. این عمل، سرمایه او را در برابر نزول های شدید محافظت می کند و از او در برابر تصمیمات احساسی در لحظات بحرانی جلوگیری می نماید.

بهره برداری بهینه از فرصت های بازار

بازار فارکس فرصت های معاملاتی را در کسری از ثانیه ایجاد و نابود می کند. معامله گر همیشه نمی تواند پای چارت حضور داشته باشد تا از این فرصت ها بهره ببرد. در اینجا، سفارشات در حال انتظار (Pending Orders) نقش کلیدی ایفا می کنند. این سفارشات به معامله گر اجازه می دهند تا سناریوهای احتمالی بازار را پیش بینی کرده و دستورات خرید یا فروش خود را برای آینده و در قیمت های مطلوب از پیش تعیین کند. این قابلیت به خصوص برای کسانی که نمی توانند به طور مداوم بازار را رصد کنند، بسیار ارزشمند است.

برای مثال، اگر معامله گری تحلیل کرده باشد که قیمت یک جفت ارز پس از رسیدن به یک سطح حمایتی خاص، مجدداً صعودی خواهد شد، می تواند از سفارش خرید لیمیت (Buy Limit) استفاده کند. این سفارش در انتظار می ماند تا قیمت به آن سطح حمایتی برسد و سپس به طور خودکار معامله خرید را آغاز می کند. بدین ترتیب، حتی در غیاب معامله گر، فرصت های قیمتی ایده آل شکار می شوند و او از نیاز به نظارت بی وقفه بر چارت رهایی می یابد.

انعطاف پذیری در پیاده سازی استراتژی های معاملاتی

هر معامله گر سبک و استراتژی خاص خود را دارد، از اسکالپینگ های سریع تا معاملات بلندمدت. شناخت انواع سفارشات، به معامله گر آزادی عمل می دهد تا هر استراتژی را با ابزارهای مناسب خود پیاده سازی کند. سفارشات بازار برای ورود فوری و استفاده از نوسانات لحظه ای، و سفارشات در حال انتظار برای ورود دقیق تر در قیمت های از پیش تعیین شده، ابزارهای مختلفی را در اختیار معامله گر قرار می دهند. این انعطاف پذیری، به تریدر امکان می دهد تا بدون محدودیت، دیدگاه تحلیلی خود را به عمل تبدیل کند.

کاهش خطاهای انسانی و تصمیمات احساسی

یکی از بزرگ ترین دشمنان هر معامله گر، احساسات اوست. ترس از دست دادن سود، یا وسوسه برای ورود به معامله بدون تحلیل کافی، می تواند به تصمیمات عجولانه و در نتیجه، ضررهای بزرگ منجر شود. با استفاده از سفارشات خودکار، معامله گر برنامه معاملاتی خود را از قبل تنظیم می کند و به این ترتیب، از دخالت احساسات در لحظات حساس جلوگیری می شود. این خودکارسازی، به انضباط معاملاتی کمک شایانی می کند و معامله گر را به برنامه اش وفادار نگه می دارد.

افزایش اعتماد به نفس و انضباط معاملاتی

با تسلط بر انواع سفارشات و کاربرد صحیح آن ها، معامله گر احساس قدرت و کنترل بیشتری بر معاملات خود خواهد داشت. این آگاهی، اعتماد به نفس او را در بازار افزایش می دهد و به او امکان می دهد تا با انضباط بیشتری به برنامه های معاملاتی خود پایبند باشد. معامله گری که می داند چگونه از ابزارهای خود به بهترین شکل استفاده کند، با آرامش بیشتری در بازار قدم می گذارد و نتایج پایدارتری را تجربه می کند.

دسته بندی اصلی سفارشات در فارکس: نگاهی جامع

سفارشات در بازار فارکس، در نگاهی کلی، به دو دسته اصلی تقسیم می شوند که هر کدام ویژگی ها و کاربردهای خاص خود را دارند. این دو دسته، ستون فقرات هر فعالیت معاملاتی در بازار جهانی ارز را تشکیل می دهند و درک تفاوت آن ها برای هر معامله گری حیاتی است.

به طور کلی، سفارشات معاملاتی به دو گروه بزرگ تقسیم بندی می شوند:

• سفارشات بازار (Market Orders): این نوع سفارشات، برای اجرای فوری خرید یا فروش در بهترین قیمت موجود در لحظه طراحی شده اند.
• سفارشات در حال انتظار (Pending Orders): این سفارشات، برای خرید یا فروش در آینده و در قیمتی مشخص که از پیش تعیین شده است، به کار می روند.

این دسته بندی اولیه، معامله گر را قادر می سازد تا با توجه به سرعت عمل مورد نیاز و اهداف استراتژیک خود، نوع مناسبی از سفارش را انتخاب کند. در ادامه، هر یک از این دسته ها به تفصیل مورد بررسی قرار می گیرند تا تصویر روشن تری از کاربرد هر کدام ارائه شود.

سفارشات بازار (Market Orders): سرعت و اجرای فوری

سفارش بازار یا Market Order، نامی است که به سرعت و بی درنگ در ذهن معامله گران تداعی می شود. این نوع سفارش، دستور خرید یا فروش فوری یک نماد معاملاتی در بهترین قیمت موجود در لحظه است. معامله گران معمولاً زمانی به سراغ این سفارش می روند که نیاز به ورود یا خروج سریع از یک معامله را احساس کنند و از فرصت های گذرای بازار بهره برداری نمایند.

هنگامی که معامله گر یک سفارش بازار را ثبت می کند، سیستم معاملاتی کارگزار تلاش می کند تا آن را با سریع ترین و بهترین قیمت در دسترس در آن لحظه اجرا کند. این بدان معناست که معامله بدون هیچ گونه تأخیری و بر اساس قیمت فعلی بازار بسته می شود یا آغاز می گردد. استفاده از این نوع سفارش، اغلب برای معامله گرانی که استراتژی های اسکالپینگ یا معاملات اخبار را دنبال می کنند، بسیار کاربردی است، چرا که در این استراتژی ها، سرعت عمل از اهمیت بالایی برخوردار است.

کاربردها و مزایای سفارشات بازار

• سرعت بالا: معامله گر فوراً وارد یا از معامله خارج می شود.
• سادگی: نیاز به تعیین قیمت خاصی نیست و به راحتی قابل اجرا است.
• تضمین اجرا: در اغلب موارد، سفارش حتماً اجرا می شود، هرچند ممکن است قیمت نهایی کمی با قیمت لحظه ثبت متفاوت باشد.
• مناسب برای فرصت های لحظه ای: ایده آل برای زمانی که معامله گر پس از یک تحلیل فوری، فرصت سودآوری را مشاهده می کند.

معایب و چالش ها: اسلیپیج

با وجود مزایای سرعت، سفارشات بازار دارای یک چالش مهم هستند: عدم کنترل دقیق بر قیمت اجرا. در بازارهای پرنوسان، ممکن است قیمت پیشنهادی در لحظه ارسال سفارش با قیمت نهایی که سفارش در آن اجرا می شود، تفاوت داشته باشد. این پدیده را اسلیپیج (Slippage) می نامند.

اسلیپیج به تفاوت بین قیمت مورد انتظار برای اجرای یک معامله و قیمت واقعی که معامله در آن اجرا می شود، گفته می شود. این پدیده به خصوص در بازارهای پرنوسان و یا در زمان انتشار اخبار مهم اقتصادی، بیشتر مشاهده می شود و می تواند هم به سود و هم به ضرر معامله گر باشد.

یک معامله گر باید آگاه باشد که در شرایط خاص بازار، به خصوص هنگام انتشار داده های اقتصادی مهم یا در زمان نقدینگی پایین، اسلیپیج اجتناب ناپذیر است. این بدان معناست که اگرچه سفارش بازار به سرعت اجرا می شود، اما ممکن است قیمت اجرا شده، دقیقاً همان قیمتی نباشد که معامله گر در نظر داشته است. با این حال، برای معامله گرانی که به دنبال سرعت در عملیات هستند و از نوسانات لحظه ای بهره می برند، این معایب معمولاً قابل پذیرش است.

سفارشات در حال انتظار (Pending Orders): برنامه ریزی برای آینده

برخلاف سفارشات بازار که فوراً اجرا می شوند، سفارشات در حال انتظار (Pending Orders) ابزاری برای برنامه ریزی معاملات در آینده هستند. این سفارشات به معامله گر اجازه می دهند تا دستوری برای خرید یا فروش در قیمتی خاص و از پیش تعیین شده ثبت کند که در حال حاضر فعال نیست و تنها زمانی فعال می شود که قیمت بازار به آن سطح تعیین شده برسد. این رویکرد، برای معامله گرانی که به دنبال ورود دقیق به بازار یا خروج کنترل شده هستند، بسیار ارزشمند است.

معامله گران اغلب از سفارشات در حال انتظار استفاده می کنند تا استراتژی های پیچیده تری را اجرا کنند یا زمانی که نمی توانند به طور مداوم بازار را رصد کنند. این نوع سفارش، فشار روانی ناشی از نیاز به تصمیم گیری های لحظه ای را کاهش می دهد و به تریدر این امکان را می دهد که با آرامش خاطر و بر اساس تحلیل های خود، منتظر رسیدن قیمت به نقطه ای مطلوب بماند.

مزایای سفارشات پندینگ

• کنترل دقیق بر قیمت: معامله گر می تواند قیمت دقیق ورود یا خروج خود را مشخص کند.
• کاهش نیاز به نظارت مداوم: امکان تنظیم معاملات برای زمانی که معامله گر پای چارت نیست.
• اجرای استراتژی های پیشرفته: فراهم آوردن زمینه برای پیاده سازی استراتژی های برگشتی (Reversal) یا شکست (Breakout).
• کاهش تصمیمات احساسی: با برنامه ریزی قبلی، از تصمیم گیری های عجولانه جلوگیری می شود.

انواع سفارشات پندینگ

سفارشات پندینگ خود به دسته های فرعی تقسیم می شوند که هر یک برای سناریوی خاصی از حرکت قیمت طراحی شده اند. شناخت این دسته بندی ها، به معامله گر کمک می کند تا ابزار مناسب را برای هر موقعیت انتخاب کند.

5.1. سفارشات لیمیت (Limit Orders): برای پیش بینی برگشت قیمت

سفارشات لیمیت به معامله گر اجازه می دهند تا در انتظار برگشت قیمت از یک سطح کلیدی باشند. در این حالت، معامله گر انتظار دارد که قیمت به یک نقطه خاص برسد و سپس تغییر جهت دهد.

Buy Limit (خرید با محدودیت قیمتی پایین تر)

سفارش Buy Limit دستوری برای خرید یک جفت ارز در قیمتی پایین تر از قیمت فعلی بازار است. معامله گر این سفارش را زمانی تنظیم می کند که انتظار دارد قیمت به یک سطح حمایتی کاهش یافته و سپس دوباره صعود کند. او قصد دارد در نقطه کف خرید انجام دهد.

مثال عملی: فرض کنید جفت ارز EUR/USD در قیمت 1.1050 معامله می شود. معامله گر تحلیل می کند که قیمت ممکن است تا سطح حمایت 1.1020 کاهش یابد و سپس دوباره به سمت بالا حرکت کند. او یک سفارش Buy Limit در قیمت 1.1020 قرار می دهد. اگر قیمت به این سطح برسد، سفارش خرید به طور خودکار فعال می شود. این به او کمک می کند تا در یک قیمت مطلوب و پایین تر از قیمت فعلی وارد معامله شود.

Sell Limit (فروش با محدودیت قیمتی بالاتر)

سفارش Sell Limit دستوری برای فروش یک جفت ارز در قیمتی بالاتر از قیمت فعلی بازار است. معامله گر این سفارش را زمانی تنظیم می کند که انتظار دارد قیمت به یک سطح مقاومتی افزایش یافته و سپس دوباره نزول کند. او می خواهد در نقطه سقف فروش انجام دهد.

مثال عملی: جفت ارز GBP/JPY در قیمت 145.80 قرار دارد. معامله گر انتظار دارد که قیمت تا مقاومت 146.20 بالا رفته و از آنجا شروع به ریزش کند. او یک سفارش Sell Limit در 146.20 تنظیم می کند. اگر قیمت به این سطح برسد، سفارش فروش به صورت خودکار اجرا خواهد شد.

5.2. سفارشات استاپ (Stop Orders): برای پیش بینی ادامه روند یا شکست سطوح

سفارشات استاپ به معامله گر اجازه می دهند تا بر اساس پیش بینی ادامه روند یا شکست یک سطح کلیدی، وارد معامله شود. در این حالت، معامله گر انتظار دارد که قیمت از یک نقطه خاص عبور کند و سپس در همان جهت به حرکت خود ادامه دهد.

Buy Stop (خرید با قیمت مشخص و بالاتر)

سفارش Buy Stop دستوری برای خرید یک جفت ارز در قیمتی بالاتر از قیمت فعلی بازار است. این سفارش زمانی به کار می رود که معامله گر انتظار شکست یک سطح مقاومتی و ادامه روند صعودی را دارد و می خواهد در مسیر حرکت قیمت، همراه با روند وارد معامله شود.

مثال عملی: جفت ارز USD/CAD در قیمت 1.3000 معامله می شود. معامله گر تحلیل می کند که اگر قیمت از مقاومت 1.3030 عبور کند، احتمالاً روند صعودی قدرتمندی آغاز خواهد شد. او یک سفارش Buy Stop در 1.3035 (کمی بالاتر از مقاومت) تنظیم می کند. با رسیدن قیمت به این سطح، سفارش خرید فعال می شود و او در جهت روند صعودی وارد معامله می گردد.

Sell Stop (فروش با قیمت مشخص و پایین تر)

سفارش Sell Stop دستوری برای فروش یک جفت ارز در قیمتی پایین تر از قیمت فعلی بازار است. معامله گر این سفارش را زمانی تنظیم می کند که انتظار شکست یک سطح حمایتی و ادامه روند نزولی را دارد و می خواهد در مسیر حرکت قیمت، همراه با روند وارد معامله شود.

مثال عملی: جفت ارز AUD/USD در قیمت 0.6500 معامله می شود. معامله گر پیش بینی می کند که اگر قیمت از حمایت 0.6480 به سمت پایین بشکند، یک روند نزولی قوی آغاز خواهد شد. او یک سفارش Sell Stop در 0.6475 (کمی پایین تر از حمایت) قرار می دهد. اگر قیمت به این سطح برسد، سفارش فروش به طور خودکار فعال می شود و او در جهت روند نزولی وارد معامله می شود.

ابزارهای کلیدی مدیریت ریسک و سود: حد ضرر و حد سود

در دنیای پرخطر و پرنوسان فارکس، داشتن استراتژی های مدیریت ریسک و سود، به منزله داشتن نقشه ای برای عبور از یک مسیر پر پیچ و خم است. سفارش حد ضرر (Stop Loss) و سفارش حد سود (Take Profit) دو ستون اصلی این نقشه راه هستند که به معامله گر امکان می دهند تا با اطمینان خاطر بیشتری در بازار قدم بگذارد.

6.1. سفارش حد ضرر (Stop Loss – SL): سپر دفاعی معامله شما

حد ضرر (SL) نقطه ای از قیمت است که معامله گر در صورت رسیدن بازار به آن، تصمیم می گیرد معامله خود را به صورت خودکار ببندد. هدف اصلی این سفارش، محدود کردن زیان های احتمالی و حفاظت از سرمایه است.

در فارکس، هیچ معامله گری نمی تواند با قطعیت کامل حرکت آینده قیمت را پیش بینی کند. همیشه احتمال دارد که بازار برخلاف تحلیل ها حرکت کند. در چنین شرایطی، حد ضرر مانند یک سپر دفاعی عمل می کند و مانع از گسترش زیان ها به فراتر از حد تحمل معامله گر می شود. این ابزار به معامله گر کمک می کند تا حتی در صورت اشتباه در تحلیل، کنترل خود را بر سرمایه اش حفظ کند و از ورشکستگی جلوگیری نماید.

نحوه تنظیم: حد ضرر برای یک معامله خرید (Buy)، معمولاً در قیمتی پایین تر از نقطه ورود تنظیم می شود (در واقع یک Sell Stop است). برای یک معامله فروش (Sell)، حد ضرر در قیمتی بالاتر از نقطه ورود قرار می گیرد (در واقع یک Buy Stop است). تعیین این سطوح اغلب بر اساس تحلیل تکنیکال (مانند سطوح حمایت و مقاومت، خطوط روند یا فیبوناچی) صورت می گیرد.

مثال عملی: معامله گری جفت ارز USD/JPY را در قیمت 150.00 خریداری کرده است. او تصمیم می گیرد که حداکثر ضرر قابل قبول برایش 20 پیپ باشد. بنابراین، یک حد ضرر در 149.80 قرار می دهد. اگر قیمت به 149.80 برسد، معامله به طور خودکار بسته شده و زیان او به 20 پیپ محدود می شود.

6.2. سفارش حد سود (Take Profit – TP): برداشت سود مطمئن

حد سود (TP) قیمتی است که معامله گر در آن نقطه، تصمیم به بستن معامله و کسب سود تعیین شده خود می گیرد. این سفارش، تضمین می کند که سود به دست آمده، پیش از هرگونه برگشت ناگهانی قیمت، تثبیت شود.

یکی از بزرگ ترین اشتباهات معامله گران، طمع و انتظار برای سودهای بیشتر است که ممکن است به از دست رفتن سودهای محقق شده منجر شود. حد سود، به معامله گر کمک می کند تا با انضباط، اهداف سودآوری خود را مشخص کند و به آن ها پایبند باشد. این ابزار، معامله گر را از تله انتظار بی پایان رها ساخته و سود را در زمان مناسب برداشت می کند.

نحوه تنظیم: حد سود برای یک معامله خرید (Buy)، در قیمتی بالاتر از نقطه ورود و برای یک معامله فروش (Sell)، در قیمتی پایین تر از نقطه ورود تنظیم می شود. این سطوح نیز مانند حد ضرر، معمولاً بر اساس تحلیل تکنیکال و شناسایی سطوح کلیدی مقاومت یا حمایت (برای معاملات فروش) تعیین می گردند.

مثال عملی: همان معامله گر که USD/JPY را در 150.00 خریده است، هدف سود 40 پیپ را در نظر دارد. پس یک حد سود در 150.40 قرار می دهد. اگر قیمت به این سطح برسد، معامله به طور خودکار بسته شده و 40 پیپ سود برای او محقق می شود.

نکته حیاتی: ضرورت استفاده همزمان از SL و TP

یک معامله گر حرفه ای می داند که استفاده از حد ضرر و حد سود، نه یک انتخاب، بلکه یک ضرورت است. ترکیب این دو ابزار، به معامله گر امکان می دهد تا ریسک به ریوارد هر معامله را از ابتدا مشخص کند و با برنامه ریزی وارد بازار شود. انضباط معاملاتی حکم می کند که هرگز وارد معامله ای بدون تعیین این دو پارامتر نشویم. این کار، علاوه بر حفظ سرمایه، به معامله گر کمک می کند تا با آرامش خاطر بیشتری به تحلیل و اجرای استراتژی های خود بپردازد.

سفارش تریلینگ استاپ (Trailing Stop Order): حد ضرر هوشمند و متحرک

تریلینگ استاپ (Trailing Stop) یا همان حد ضرر متحرک، یکی از ابزارهای پیشرفته مدیریت ریسک است که به معامله گر کمک می کند تا سودهای خود را در روندهای قوی حفظ کند، در عین حال که ریسک خود را در برابر برگشت های ناگهانی بازار مدیریت می کند. این نوع سفارش، برخلاف حد ضرر ثابت، یک نقطه قیمتی ایستا ندارد، بلکه با حرکت قیمت در جهت مطلوب معامله گر، به صورت خودکار حرکت می کند.

نحوه عملکرد تریلینگ استاپ

تصور کنید معامله گری یک موقعیت خرید را باز کرده است. او تریلینگ استاپ را با فاصله مشخصی (مثلاً 20 پیپ) زیر قیمت فعلی تنظیم می کند. اگر قیمت جفت ارز شروع به افزایش کند، حد ضرر نیز به همان میزان و با همان فاصله 20 پیپ، به سمت بالا حرکت می کند و همیشه 20 پیپ زیر بالاترین قیمت ثبت شده باقی می ماند. اما اگر قیمت شروع به کاهش کند و به سمت حد ضرر حرکت کند، تریلینگ استاپ در آخرین نقطه ثبت شده خود ثابت می ماند. در صورتی که قیمت به این نقطه برسد، معامله به طور خودکار بسته می شود و معامله گر حداقل سود (یا حداقل ضرر) را تثبیت می کند.

مثال عملی: فرض کنید معامله گری جفت ارز EUR/USD را در قیمت 1.1200 خریداری کرده و یک تریلینگ استاپ 15 پیپی تنظیم کرده است. حد ضرر اولیه او روی 1.1185 قرار می گیرد.

1. اگر قیمت EUR/USD به 1.1210 افزایش یابد، تریلینگ استاپ به طور خودکار به 1.1195 (15 پیپ زیر 1.1210) منتقل می شود.
2. اگر قیمت دوباره به 1.1230 برسد، تریلینگ استاپ به 1.1215 منتقل می شود.
3. حالا اگر قیمت شروع به کاهش کند و از 1.1230 به 1.1220 برسد، تریلینگ استاپ همچنان در 1.1215 باقی می ماند.
4. اگر قیمت به کاهش ادامه داده و به 1.1215 برسد، معامله به طور خودکار بسته می شود و معامله گر سود 15 پیپی خود را (1.1215 – 1.1200) محقق می سازد.

این مکانیزم به معامله گر اطمینان می دهد که حتی در صورت برگشت ناگهانی بازار، بخشی از سود به دست آمده حفظ شود.

مزایای تریلینگ استاپ

• حفظ سود در روندهای قوی: به معامله گر اجازه می دهد تا در یک روند صعودی یا نزولی قوی، حداکثر سود ممکن را کسب کند و در عین حال از سرمایه خود محافظت نماید.
• مدیریت ریسک داینامیک: حد ضرر به صورت پویا با حرکت قیمت تنظیم می شود و نیاز به دخالت دستی را کاهش می دهد.
• کاهش استرس: معامله گر می تواند با خیال راحت تری از چارت فاصله بگیرد، چرا که می داند سودش در حال محافظت شدن است.

نکات کاربردی

تریلینگ استاپ به خصوص در استراتژی های دنبال کننده روند (Trend Following) بسیار مؤثر است. با این حال، انتخاب فاصله صحیح برای تریلینگ استاپ بسیار مهم است؛ اگر فاصله بسیار کم باشد، ممکن است معامله در نوسانات کوچک بازار زودتر از موعد بسته شود، و اگر بسیار زیاد باشد، بخش قابل توجهی از سود از دست برود. توصیه می شود که پیش از به کارگیری این ابزار، معامله گر تحلیل دقیقی از نلاخ بازار و استراتژی های تجاری خود انجام دهد و آن را در حساب دمو تمرین کند تا بهترین نتیجه ممکن را کسب کند.

مقایسه جامع: تفاوت های کلیدی بین سفارشات لیمیت و استاپ (برای ورود)

یکی از رایج ترین سردرگمی ها برای معامله گران تازه کار، تفاوت بین سفارشات لیمیت (Limit Orders) و استاپ (Stop Orders) است، به خصوص زمانی که هر دو برای ورود به معامله استفاده می شوند. در نگاه اول، ممکن است به نظر برسد که هدف هر دو تعیین یک قیمت مشخص برای اجرای معامله در آینده است، اما در واقع، تفاوت های بنیادینی در هدف و منطق عملکرد آن ها وجود دارد که درک آن برای اتخاذ تصمیمات صحیح معاملاتی ضروری است.

تفاوت اصلی در این است که سفارشات لیمیت برای پیش بینی برگشت قیمت از یک سطح مشخص استفاده می شوند، در حالی که سفارشات استاپ برای پیش بینی ادامه روند یا شکست یک سطح کلیدی به کار می روند. این تمایز بنیادین، نوع استراتژی معاملاتی را که هر یک از این سفارشات از آن حمایت می کنند، مشخص می کند.

ویژگی	سفارش لیمیت (Limit Order)	سفارش استاپ (Stop Order)
هدف اصلی	ورود به معامله در انتظار برگشت قیمت (خرید در قیمت پایین تر یا فروش در قیمت بالاتر)	ورود به معامله در انتظار ادامه روند یا شکست سطح (خرید در قیمت بالاتر یا فروش در قیمت پایین تر)
نقطه فعال سازی (نسبت به قیمت فعلی)	Buy Limit: پایین تر از قیمت فعلی بازار Sell Limit: بالاتر از قیمت فعلی بازار	Buy Stop: بالاتر از قیمت فعلی بازار Sell Stop: پایین تر از قیمت فعلی بازار
استراتژی های مرتبط	استراتژی های برگشتی (Reversal trading)	استراتژی های شکست (Breakout trading) و ادامه روند (Trend following)
نحوه اجرا پس از فعال سازی	معامله در قیمت تعیین شده یا بهتر اجرا می شود.	پس از فعال شدن، تبدیل به یک Market Order می شود و در بهترین قیمت موجود (که می تواند متفاوت از قیمت استاپ باشد) اجرا می شود.
ریسک اسلیپیج	ریسک اسلیپیج پایین تر است، زیرا معامله گر قیمت بهتری را درخواست کرده است.	ریسک اسلیپیج بالاتر است، به خصوص در بازارهای پرنوسان، زیرا پس از فعال شدن تبدیل به Market Order می شود.

همانطور که در جدول مشاهده می شود، سفارشات لیمیت برای خرید ارزان و فروش گران طراحی شده اند، یعنی معامله گر انتظار دارد قیمت به سطح مطلوب او برسد و سپس تغییر جهت دهد. در مقابل، سفارشات استاپ برای خرید گران تر به امید گران تر شدن و فروش ارزان تر به امید ارزان تر شدن به کار می روند، یعنی معامله گر انتظار دارد قیمت از یک سطح مشخص عبور کرده و در همان جهت به حرکت خود ادامه دهد.

یکی از نکات مهمی که باید به آن توجه داشت، تأثیر اسلیپیج بر سفارشات استاپ است. زمانی که یک سفارش استاپ فعال می شود، عملاً تبدیل به یک سفارش بازار می شود. این بدان معناست که در شرایط نوسان شدید بازار، ممکن است سفارش در قیمتی متفاوت (و گاهی اوقات ناخواسته) از قیمت استاپ تعیین شده اجرا شود. این موضوع در سفارشات لیمیت کمتر دیده می شود، زیرا معامله گر در حال تعیین یک قیمت مطلوب است و کارگزار تنها در صورتی سفارش را اجرا می کند که بتواند آن را در قیمت بهتر یا برابر با قیمت تعیین شده انجام دهد.

یک معامله گر باید بر اساس تحلیل و استراتژی خود، و با در نظر گرفتن انتظاراتش از حرکت قیمت، نوع مناسب سفارش را برای ورود به معامله انتخاب کند. درک این تفاوت ها، نه تنها به انتخاب ابزار درست کمک می کند، بلکه باعث افزایش انضباط و کاهش خطاهای معاملاتی نیز می شود.

سفارشات خاص و کمتر رایج در فارکس: ابزارهای پیشرفته تر

علاوه بر سفارشات رایج و پرکاربرد که تاکنون بررسی شدند، پلتفرم های معاملاتی فارکس ممکن است گزینه های پیشرفته تری را نیز در اختیار معامله گران قرار دهند. این سفارشات خاص، برای موقعیت های معاملاتی پیچیده تر یا برای افزایش کنترل و اتوماسیون در مدیریت پوزیشن ها طراحی شده اند. درک این ابزارها می تواند برای معامله گران باتجربه تر که به دنبال بهینه سازی بیشتر استراتژی های خود هستند، مفید باشد.

9.1. GFD (Good For Day): سفارشی با تاریخ انقضا

سفارش GFD (Good For Day)، به معنای فعال برای امروز است. این سفارش تا پایان روز معاملاتی فعال باقی می ماند و در صورت عدم اجرا، به طور خودکار لغو می شود. از آنجا که بازار فارکس به صورت 24 ساعته فعال است، معمولاً پایان روز معاملاتی به ساعت 5:00 بعد از ظهر به وقت شرق آمریکا (EST) اشاره دارد که مقارن با بسته شدن بازارهای آمریکا است. معامله گران روزانه که نمی خواهند معاملاتشان شبانه باز بماند، از این نوع سفارش استفاده می کنند تا از ریسک های احتمالی بازار در طول شب و در غیاب خود جلوگیری نمایند.

مثال: معامله گری یک سفارش Buy Limit برای EUR/USD با GFD تنظیم می کند. اگر تا پایان روز معاملاتی، قیمت به سطح تعیین شده نرسد، این سفارش به طور خودکار با شروع روز معاملاتی جدید لغو خواهد شد.

9.2. GTC (Good Till Cancelled): سفارشی دائمی

سفارش GTC (Good Till Cancelled)، به معنای فعال تا زمان لغو است. این نوع سفارش، تا زمانی که معامله گر آن را به صورت دستی لغو کند، یا تا زمانی که اجرا شود، در سیستم فعال باقی می ماند و تاریخ انقضای خودکار ندارد. کارگزار این سفارش را به صورت خودکار لغو نمی کند؛ بنابراین، مسئولیت نظارت و در صورت لزوم، لغو آن بر عهده خود معامله گر است.

مثال: معامله گری یک سفارش Sell Limit برای USD/CHF در یک سطح مقاومتی قوی که انتظار دارد قیمت در آینده به آن برسد، با GTC تنظیم می کند. این سفارش ممکن است برای روزها یا هفته ها در سیستم باقی بماند تا زمانی که قیمت به آن سطح برسد یا معامله گر آن را لغو کند.

9.3. OCO (One Cancels the Other): دو در یک

سفارش OCO (One Cancels the Other) ترکیبی از دو سفارش همزمان (معمولاً یک لیمیت و یک استاپ) است که در بالا و پایین قیمت فعلی بازار قرار می گیرند. ویژگی اصلی این سفارش آن است که با فعال شدن یکی از آن ها، دیگری به طور خودکار لغو می شود. این ابزار برای معامله گرانی مفید است که انتظار دارند قیمت به یکی از دو جهت حرکت کند، اما نمی خواهند هر دو موقعیت به طور همزمان باز بمانند.

مثال کاربردی: فرض کنید جفت ارز EUR/USD در قیمت 1.2040 معامله می شود. معامله گر پیش بینی می کند که قیمت یا از مقاومت 1.2095 به سمت بالا می شکند، یا از حمایت 1.1985 به سمت پایین. او یک سفارش OCO شامل یک Buy Stop در 1.2095 و یک Sell Stop در 1.1985 تنظیم می کند. اگر قیمت به 1.2095 برسد، سفارش Buy Stop فعال شده و سفارش Sell Stop در 1.1985 به طور خودکار لغو می شود.

9.4. OTO (Order Triggers Other): سلسله مراتب سفارشات

سفارش OTO (Order Triggers Other) دقیقاً برعکس OCO عمل می کند؛ در این نوع سفارش، فعال شدن یک سفارش اصلی (پدر)، باعث فعال شدن یک یا چند سفارش دیگر (فرزند) می شود. این ابزار به معامله گر امکان می دهد تا سناریوهای معاملاتی خود را به صورت سلسله مراتبی برنامه ریزی کند، به طوری که پس از ورود به یک معامله، حد ضرر و حد سود آن نیز به صورت خودکار فعال شوند.

مثال کاربردی: معامله گری قصد دارد در قیمت 1.2100 جفت ارز USD/CHF را بفروشد (Sell Limit). اما می خواهد به محض فعال شدن این سفارش، حد ضرر (مثلاً در 1.2150) و حد سود (مثلاً در 1.2050) نیز به طور خودکار تنظیم شوند. او می تواند یک سفارش OTO تنظیم کند که سفارش Sell Limit در 1.2100 را به عنوان سفارش اصلی قرار داده و سفارشات Stop Loss و Take Profit را به عنوان سفارشات فرعی آن تعریف کند. به محض رسیدن قیمت به 1.2100 و فعال شدن Sell Limit، دو سفارش دیگر نیز در سیستم ثبت می شوند.

این سفارشات پیشرفته، به معامله گران امکان می دهند تا با انعطاف پذیری و کنترل بیشتری در بازار فارکس فعالیت کنند و برنامه ریزی های دقیق تری برای معاملات خود داشته باشند.

خطاهای رایج در ثبت سفارشات و راهکارهای اجتناب از آن ها

حتی با داشتن دانش کافی از انواع سفارشات، معامله گران ممکن است در هنگام ثبت آن ها دچار اشتباهاتی شوند که می تواند منجر به ضررهای مالی قابل توجهی گردد. شناخت این خطاهای رایج و یادگیری راه های پیشگیری از آن ها، بخش جدایی ناپذیری از تبدیل شدن به یک معامله گر حرفه ای است. بسیاری از این خطاها از عدم انضباط، تحلیل ناکافی یا نادیده گرفتن اصول اولیه مدیریت ریسک نشأت می گیرند.

نادیده گرفتن تنظیم حد ضرر و حد سود

این یکی از فاجعه بارترین خطاهایی است که یک معامله گر می تواند مرتکب شود. باز کردن یک معامله بدون تعیین حد ضرر (SL) و حد سود (TP)، مانند رانندگی بدون کمربند ایمنی در یک جاده پرخطر است. نوسانات ناگهانی بازار می توانند در عرض چند ثانیه، سرمایه یک معامله گر را به کلی از بین ببرند.

راهکار: همیشه برای هر معامله ای، حتی قبل از باز کردن آن، سطوح حد ضرر و حد سود را بر اساس تحلیل های خود تعیین کنید. این کار به شما اطمینان می دهد که حتی اگر پای چارت نباشید، ریسک شما مدیریت شده و سودتان نیز در زمان مناسب برداشت شود. حد ضرر یک بیمه نامه برای سرمایه شماست.

ترس از نوسانات قیمتی و لغو یا تغییر بی مورد سفارشات

معامله گران تازه کار اغلب دچار ترس و تردید می شوند. زمانی که معامله ای را باز می کنند و قیمت به سمت حد ضرر حرکت می کند، ممکن است از ترس ضرر، حد ضرر خود را جابجا کنند یا آن را لغو نمایند. یا برعکس، در مواجهه با نوسانات جزئی، سفارشات پندینگ خود را که با زحمت و تحلیل فراوان تنظیم کرده اند، لغو کنند.

راهکار: به تحلیل های خود اعتماد کنید. پس از تعیین حد ضرر و حد سود بر اساس یک استراتژی منطقی، به آن پایبند باشید. اجازه ندهید احساسات لحظه ای بر تصمیمات استراتژیک شما غلبه کند. جابجا کردن حد ضرر به امید برگشت قیمت، معمولاً به ضررهای بزرگ تری منجر می شود.

ثبت سفارشات بدون تحلیل کافی و منطق

ورود به معاملات صرفاً بر اساس شنیده ها، هیجان بازار یا پیش بینی های غیرمنطقی، یکی از مسیرهای مطمئن به سوی ضرر است. هر سفارشی که در بازار ثبت می شود، باید پشتوانه تحلیل تکنیکال یا بنیادی قوی داشته باشد.

راهکار: پیش از ثبت هر سفارشی، زمان کافی را به تحلیل بازار اختصاص دهید. از ابزارهای تحلیلی مختلف استفاده کنید و منطق ورود و خروج خود را مشخص کنید. تنها زمانی که دلیل محکمی برای معامله دارید، اقدام به ثبت سفارش کنید.

استفاده از سفارشات پیچیده بدون داشتن دانش و تجربه لازم

سفارشاتی مانند OCO و OTO ابزارهای قدرتمندی هستند، اما استفاده نادرست از آن ها می تواند به جای بهینه سازی، باعث سردرگمی و خطا شود. معامله گران تازه کار باید ابتدا بر اصول و سفارشات پایه مسلط شوند.

راهکار: با سفارشات ساده تر مانند Market، Limit، Stop، SL و TP شروع کنید. پس از تسلط کامل بر آن ها و درک عملکردشان در سناریوهای مختلف بازار، به تدریج به سراغ سفارشات پیچیده تر بروید. تمرین در حساب دمو برای آشنایی با این سفارشات، ضروری است.

عدم هماهنگی سفارشات با استراتژی معاملاتی شخصی

هر معامله گر باید یک استراتژی معاملاتی روشن و مشخص داشته باشد که شامل قوانین ورود، خروج، مدیریت ریسک و اندازه پوزیشن است. ثبت سفارشاتی که با این استراتژی در تضاد هستند، تنها به بی نظمی و نتایج نامطلوب منجر می شود.

راهکار: استراتژی معاملاتی خود را مکتوب کنید و همواره به آن پایبند باشید. مطمئن شوید که هر سفارشی که ثبت می کنید، در راستای اهداف و قوانین استراتژی شماست. این هماهنگی، انسجام و انضباط لازم را برای موفقیت در بازار فراهم می آورد.

شتاب زدگی و تصمیمات عجولانه

بازار فارکس به صبر و حوصله نیاز دارد. تصمیم گیری های شتاب زده، به خصوص در لحظات نوسان شدید، اغلب به ضررهای جبران ناپذیر منجر می شود. معامله گر باید یاد بگیرد که صبر کند تا فرصت های مناسب پدیدار شوند.

راهکار: قبل از ثبت هر سفارشی، چند لحظه مکث کنید و تمامی جوانب را بسنجید. از دفترچه ژورنال معاملاتی برای ثبت تصمیمات و دلایل خود استفاده کنید. این کار به مرور زمان به شما کمک می کند تا الگوی خطاهای خود را شناسایی کرده و از آن ها اجتناب کنید. به یاد داشته باشید، بازار همیشه هست و فرصت ها دوباره ایجاد می شوند.

آیا استفاده از سفارش های مختلف در بازار فارکس ضروری است؟ (بحث و نتیجه گیری عمیق تر)

پرسش از ضرورت استفاده از انواع سفارشات در بازار فارکس، مانند پرسیدن این است که آیا یک نجار به انواع مختلف ابزارها نیاز دارد یا خیر. در نگاه اول، ممکن است یک نجار بتواند با یک اره و چکش ساده کار خود را پیش ببرد، اما برای ساخت یک اثر هنری پیچیده و دقیق، نیاز به جعبه ابزاری کامل با انواع ابزارهای تخصصی دارد. همین منطق در مورد معامله گری در فارکس نیز صدق می کند.

برای یک معامله گر حرفه ای و با برنامه، استفاده از سفارشات مختلف در بازار فارکس کاملاً ضروری است. دلایل متعددی این ضرورت را توجیه می کنند:

تنوع استراتژی های معاملاتی

بازار فارکس، عرصه وسیعی است که استراتژی های معاملاتی بی شماری را در خود جای داده است؛ از اسکالپینگ و معاملات روزانه که به سرعت و دقت بالا نیاز دارند، تا معاملات سوئینگ و پوزیشن تریدینگ که افق زمانی طولانی تری دارند. هر یک از این استراتژی ها، نیازمند استفاده از نوع خاصی از سفارشات هستند.

• معامله گران روزانه و اسکالپرها: این دسته از معامله گران ممکن است بیشتر از سفارشات بازار (Market Orders) برای ورود و خروج سریع استفاده کنند، اما برای شکار نقاط ورود دقیق پس از یک برگشت کوتاه، سفارشات Buy Limit/Sell Limit نیز کاربرد فراوان دارند. همچنین، برای محافظت از سود در روندهای قوی، تریلینگ استاپ یک ابزار بی نظیر است.
• معامله گران سوئینگ و پوزیشن تریدرها: این معامله گران معمولاً زمان بیشتری برای تحلیل دارند و اغلب از سفارشات در حال انتظار (Pending Orders) مانند Limit و Stop برای ورود به معامله در سطوح کلیدی (حمایت ها و مقاومت ها) استفاده می کنند. برای آن ها، عدم نیاز به نظارت مداوم بر چارت، یک مزیت بزرگ است.

مدیریت ریسک جامع و کاهش خطای انسانی

همانطور که قبلاً اشاره شد، حد ضرر (Stop Loss) و حد سود (Take Profit) از ضروری ترین سفارشات برای هر معامله گر هستند. این ابزارها به معامله گر کمک می کنند تا ریسک های خود را مدیریت کرده و سودهایشان را تثبیت کنند، حتی اگر در طول روز یا شب، پای سیستم نباشند. توانایی تنظیم این پارامترها به صورت خودکار، خطای انسانی و تصمیمات احساسی را به حداقل می رساند.

افزایش انعطاف پذیری و بهره وری

بازار فارکس بی وقفه در جریان است و معامله گر نمی تواند تمام 24 ساعت شبانه روز آن را رصد کند. استفاده از سفارشات در حال انتظار و حتی سفارشات پیچیده تری مانند OCO و OTO به معامله گر امکان می دهد تا سناریوهای مختلف بازار را از پیش برنامه ریزی کند و بدون نیاز به حضور فیزیکی، از فرصت های معاملاتی بهره ببرد. این قابلیت، به معامله گر کمک می کند تا زمان خود را بهینه سازی کند و از استرس ناشی از از دست دادن فرصت ها رهایی یابد.

تأثیر بر انضباط و اعتماد به نفس

معامله گری که با انواع سفارشات آشنایی کامل دارد و می تواند آن ها را به درستی در استراتژی های خود پیاده سازی کند، انضباط بیشتری در معاملات خود از خود نشان می دهد. این انضباط، به نوبه خود منجر به افزایش اعتماد به نفس و کاهش تصمیمات عجولانه می شود. او می داند که ابزارهای لازم برای مواجهه با شرایط مختلف بازار را در اختیار دارد و این دانش، او را به یک معامله گر آگاه تر و قوی تر تبدیل می کند.

توصیه به تمرین و آموزش مداوم

مسلماً، صرفاً شناخت تئوریک این سفارشات کافی نیست. تمرین مداوم در حساب دمو برای هر معامله گری، به خصوص مبتدیان، از اهمیت بالایی برخوردار است. این تمرین ها به معامله گر کمک می کنند تا با عملکرد واقعی هر سفارش در شرایط مختلف بازار آشنا شود و تجربه عملی لازم را کسب کند. همانطور که هیچ ورزشکاری بدون تمرین به اوج نمی رسد، هیچ معامله گری نیز بدون تجربه و ممارست در استفاده از ابزارهای خود، به موفقیت پایدار دست پیدا نمی کند.

در نهایت، می توان گفت که استفاده هوشمندانه و شخصی سازی شده از انواع سفارشات در فارکس، یک مزیت رقابتی برای هر معامله گر محسوب می شود. این ابزارها نه تنها به مدیریت بهتر ریسک و بهره برداری از فرصت ها کمک می کنند، بلکه در بهبود مهارت ها، کاهش خطاها و افزایش اعتماد به نفس نیز مؤثر هستند. بنابراین، هر معامله گری که قصد دارد در این بازار به صورت حرفه ای عمل کند و به سودآوری پایدار دست یابد، باید تسلط بر انواع سفارشات را در اولویت برنامه های آموزشی و تمرینی خود قرار دهد.

جمع بندی: تسلط بر سفارشات، گامی به سوی تریدر حرفه ای

در این مقاله جامع، به بررسی عمیق و کاربردی انواع سفارشات در بازار فارکس پرداختیم. از سفارشات فوری بازار که برای سرعت عمل در معاملات لحظه ای کاربرد دارند، تا سفارشات در حال انتظار که برای برنامه ریزی دقیق تر و شکار فرصت ها در آینده طراحی شده اند. همچنین، ابزارهای حیاتی مدیریت ریسک و سود مانند حد ضرر و حد سود و نوع هوشمندتر آن، یعنی تریلینگ استاپ را با جزئیات بررسی کردیم.

درک صحیح از ماهیت، کاربرد و تفاوت های ظریف بین هر یک از این سفارشات، به معامله گر این قدرت را می دهد که همچون یک استاد شطرنج، حرکات بعدی بازار را پیش بینی کند و با انتخاب بهترین گزینه، مهره های خود را به درستی بچیند. این دانش، نه تنها به او اجازه می دهد تا با اطمینان خاطر بیشتری وارد معاملات شود، بلکه به او کمک می کند تا در برابر نوسانات ناگهانی بازار، از سرمایه خود محافظت نموده و سودهای خود را تثبیت کند.

تصور کنید که هر معامله در بازار فارکس، یک سفر پرماجراست. سفارشات، نقشه راه و قطب نمای شما در این سفر هستند. بدون نقشه ای دقیق و ابزارهای لازم، گم شدن در مسیر محتمل است. اما با تسلط بر این ابزارهای کارآمد، معامله گر می تواند با اعتماد به نفس و انضباط بیشتری به انجام معاملات بپردازد و گامی بلند در مسیر سودآوری پایدار و تبدیل شدن به یک تریدر حرفه ای بردارد. آموزش مداوم، تمرین در حساب دمو و پایبندی به یک استراتژی مشخص، ستون های اصلی این موفقیت هستند.

سوالات متداول

معامله گران روزانه از چه نوع سفارشاتی استفاده می کنند؟

معامله گران روزانه (Day Traders) اغلب از ترکیبی از سفارشات استفاده می کنند. سفارشات بازار (Market Orders) برای ورود و خروج سریع به منظور استفاده از نوسانات لحظه ای و اخبار، و سفارشات لیمیت (Limit Orders) برای ورود دقیق به معامله در نقاط برگشتی احتمالی، از پرکاربردترین انواع سفارشات برای این دسته از معامله گران هستند. همچنین، استفاده دقیق از حد ضرر (Stop Loss) برای مدیریت ریسک های لحظه ای بسیار حیاتی است.

چند نوع سفارش در فارکس داریم؟

به طور کلی، سفارشات در فارکس به دو دسته اصلی تقسیم می شوند: سفارشات بازار (Market Orders) که به صورت فوری اجرا می شوند، و سفارشات در حال انتظار (Pending Orders) که در قیمت های از پیش تعیین شده و در آینده اجرا می گردند. هر یک از این دسته ها، شامل زیرمجموعه های مختلفی است که در مقاله به تفصیل شرح داده شد.

انواع سفارشات پندینگ در فارکس چیست؟

سفارشات پندینگ (Pending Orders) در فارکس عمدتاً به دو دسته اصلی سفارشات لیمیت (Limit Orders) و سفارشات استاپ (Stop Orders) تقسیم می شوند. سفارشات لیمیت شامل Buy Limit و Sell Limit هستند و سفارشات استاپ شامل Buy Stop و Sell Stop می باشند. هر کدام برای سناریوهای خاصی از برگشت یا ادامه روند قیمت استفاده می شوند.

سفارش خرید در قیمت معین و پایین تر (Buy Limit) چیست؟

سفارش Buy Limit دستوری برای خرید یک جفت ارز در قیمتی پایین تر از قیمت فعلی بازار است. معامله گر این سفارش را زمانی تنظیم می کند که انتظار دارد قیمت به یک سطح حمایتی کاهش یافته و سپس دوباره صعود کند، و قصد دارد در نقطه کف خرید انجام دهد.

سفارش فروش در قیمت معین و بالاتر (Sell Limit) چیست؟

سفارش Sell Limit دستوری برای فروش یک جفت ارز در قیمتی بالاتر از قیمت فعلی بازار است. معامله گر این سفارش را زمانی تنظیم می کند که انتظار دارد قیمت به یک سطح مقاومتی افزایش یافته و سپس دوباره نزول کند، و قصد دارد در نقطه سقف فروش انجام دهد.

سفارش خرید در قیمت معین و بالاتر (Buy Stop) چیست؟

سفارش Buy Stop دستوری برای خرید یک جفت ارز در قیمتی بالاتر از قیمت فعلی بازار است. این سفارش زمانی به کار می رود که معامله گر انتظار شکست یک سطح مقاومتی و ادامه روند صعودی را دارد و می خواهد در مسیر حرکت قیمت، همراه با روند وارد معامله شود.

سفارش فروش در قیمت معین و پایین تر (Sell Stop) چیست؟

سفارش Sell Stop دستوری برای فروش یک جفت ارز در قیمتی پایین تر از قیمت فعلی بازار است. معامله گر این سفارش را زمانی تنظیم می کند که انتظار شکست یک سطح حمایتی و ادامه روند نزولی را دارد و می خواهد در مسیر حرکت قیمت، همراه با روند وارد معامله شود.

سفارش حد ضرر و حد سود (Stop Loss و Take Profit) چیست؟

سفارش حد ضرر (Stop Loss – SL) نقطه ای است که در صورت رسیدن قیمت به آن، معامله به طور خودکار بسته می شود تا زیان ها محدود شوند. سفارش حد سود (Take Profit – TP) نیز قیمتی است که در آن معامله به طور خودکار بسته می شود تا سود حاصله تثبیت گردد. هر دو ابزار برای مدیریت ریسک و حفظ سرمایه حیاتی هستند.

سفارش تریلینگ استاپ (Trailing Stop) چیست؟

سفارش تریلینگ استاپ (Trailing Stop) نوعی حد ضرر پویا است که با حرکت قیمت در جهت مطلوب معامله گر، به صورت خودکار حرکت می کند. این ابزار به معامله گر کمک می کند تا در روندهای قوی، بخش بیشتری از سود خود را حفظ کند، در حالی که در برابر برگشت های ناگهانی بازار نیز محافظت می شود.

چگونه از SL و TP در فارکس استفاده کنیم؟

استفاده از SL و TP باید بر اساس تحلیل های تکنیکال و استراتژی معاملاتی معامله گر باشد. معمولاً SL برای معاملات خرید در زیر سطوح حمایتی و برای معاملات فروش در بالای سطوح مقاومتی قرار می گیرد. TP نیز برای معاملات خرید در بالای سطوح مقاومتی و برای معاملات فروش در زیر سطوح حمایتی تعیین می شود. شناسایی نقاط کلیدی بازار از طریق ابزارهایی مانند خطوط روند، فیبوناچی و الگوهای کندل استیک، در تعیین محل بهینه SL و TP کمک می کند.