مسعود نیلی با تحلیل وضعیت فعلی اقتصاد ایران گزینه های اقتصادی را در جدول رئیس جمهور آینده ارائه داد. اولین گزینه روی میز “بهبود ساختاری” است. در سال های اخیر ، سیاست گذاران استقلال را برابر با ایجاد عدالت در تضاد با سیستم بین الملل و تنها هزینه های ارزان دولت دانسته اند. اگر سیاستگذاران بخواهند اصلاحات ساختاری انجام دهند ، باید تعریف جدیدی برای این دو استراتژی داشته باشند. گزینه دیگر در جدول رئیس جمهور “اصلاحات سیاسی” است. در این شکل از اصلاح ، سیاستگذار استراتژی خود را تغییر نمی دهد. اما از ابزارها و فن آوری های جدید برای غلبه بر چالش های اقتصادی استفاده می کند. نمونه آن استفاده از اوراق بدهی در بودجه 1999 است. گزینه سوم برای سیاست گذاران ، در نظر گرفتن “هیچ” از دو گزینه اول نیست. این بدان معنی است که نه استراتژی و نه ابزار مدام تغییر نمی کنند. این اقتصاددان معتقد است که تنها گزینه اول وضعیت اقتصادی را به طور قابل توجهی بهبود می بخشد و دو سال نخست دولت آینده زمانی طلایی برای اصلاح ساختاری است.
