معرفی غذاهای مضر برای آرتروز : دیدگاه علمی و پزشکی
بله تغذیه نقش مهمی در مدیریت و کنترل علائم آرتروز ایفا می کند. در حالی که هیچ رژیم غذایی خاصی نمی تواند آرتروز را درمان کند؛ غذاهای مضر برای آرتروز می توانند التهاب را در بدن افزایش داده و در نتیجه علائم آرتروز را تشدید کنند. این مقاله به معرفی علمی و دقیق این غذاهای مضر پرداخته و راهکارهای مبتنی بر شواهد علمی برای مدیریت آرتروز از طریق تغذیه ارائه می دهد.
آرتروز : تعریف انواع و مکانیسم های علمی
آرتروز که به آن استئوآرتریت یا التهاب مفصل نیز گفته می شود یک بیماری مزمن و پیشرونده است که مفاصل را تحت تاثیر قرار می دهد. این بیماری با تخریب غضروف مفصلی مشخص می شود غضروف بافتی لغزنده است که استخوان ها را در مفاصل می پوشاند و حرکت نرم و بدون اصطکاک را امکان پذیر می سازد. با تخریب غضروف استخوان ها به هم ساییده می شوند که منجر به درد سفتی تورم و کاهش دامنه حرکتی می شود.
انواع مختلفی از آرتروز وجود دارد که شایع ترین آن ها عبارتند از :
- استئوآرتریت (OA) : شایع ترین نوع آرتروز است که ناشی از ساییدگی و پارگی غضروف مفصلی به مرور زمان است. اغلب مفاصل تحمل کننده وزن مانند زانوها لگن و ستون فقرات را تحت تاثیر قرار می دهد.
- آرتریت روماتوئید (RA) : یک بیماری خودایمنی است که در آن سیستم ایمنی بدن به اشتباه به غشای سینوویال (پوشش مفاصل) حمله می کند. این حمله منجر به التهاب مزمن آسیب مفصلی و درد می شود. RA می تواند مفاصل متعددی را در سراسر بدن تحت تاثیر قرار دهد و اغلب مفاصل کوچک دست ها و پاها را درگیر می کند.
- آرتریت نقرسی (Gout) : نوعی آرتروز است که ناشی از تجمع کریستال های اورات در مفاصل است. این تجمع منجر به حملات ناگهانی و شدید درد تورم قرمزی و گرمی در مفصل می شود. نقرس اغلب مفصل انگشت شست پا را تحت تاثیر قرار می دهد.
از دیدگاه علمی مکانیسم های متعددی در ایجاد و پیشرفت آرتروز نقش دارند. التهاب مزمن نقش محوری در بیشتر انواع آرتروز ایفا می کند. در استئوآرتریت التهاب ناشی از آسیب غضروفی و تلاش بدن برای ترمیم آن است. در آرتریت روماتوئید التهاب ناشی از پاسخ خودایمنی است. در نقرس التهاب ناشی از واکنش سیستم ایمنی به کریستال های اورات است.
علاوه بر التهاب عوامل دیگری مانند استرس اکسیداتیو آسیب رادیکال های آزاد عدم تعادل سیتوکین ها و کمبود مواد مغذی نیز می توانند در پاتوفیزیولوژی آرتروز دخیل باشند.
علائم و نشانه های مرتبط با آرتروز
علائم و نشانه های آرتروز بسته به نوع شدت و محل درگیری مفصل می تواند متفاوت باشد. با این حال علائم رایج آرتروز عبارتند از :
- درد مفصلی : درد شایع ترین علامت آرتروز است. درد می تواند ثابت یا متناوب باشد و با حرکت مفصل تشدید شود. در مراحل اولیه درد ممکن است فقط پس از فعالیت شدید ظاهر شود اما با پیشرفت بیماری درد ممکن است در حالت استراحت نیز وجود داشته باشد.
- سفتی مفصلی : سفتی مفصلی به ویژه در صبح یا پس از دوره های عدم فعالیت شایع است. سفتی معمولاً در استئوآرتریت کمتر از ۳۰ دقیقه و در آرتریت روماتوئید بیش از ۳۰ دقیقه طول می کشد.
- تورم مفصلی : التهاب در مفصل می تواند منجر به تورم گرمی و قرمزی شود. تورم ممکن است نرم یا سفت باشد و بسته به نوع آرتروز متفاوت باشد.
- کاهش دامنه حرکتی : آسیب به غضروف و ساختارهای اطراف مفصل می تواند منجر به کاهش دامنه حرکتی مفصل شود. این محدودیت می تواند انجام فعالیت های روزمره مانند لباس پوشیدن راه رفتن و بالا رفتن از پله ها را دشوار کند.
- صدای تق تق یا ساییدگی مفصل (Crepitus) : با تخریب غضروف سطوح استخوانی ممکن است به هم ساییده شوند و صداهای تق تق یا ساییدگی ایجاد کنند.
- ضعف عضلانی : درد و محدودیت حرکتی ناشی از آرتروز می تواند منجر به ضعف عضلات اطراف مفصل شود.
- خستگی : برخی از انواع آرتروز به ویژه آرتریت روماتوئید می توانند با خستگی عمومی و احساس ناخوشی همراه باشند.
- گره های استخوانی (Heberden’s nodes و Bouchard’s nodes) : در استئوآرتریت ممکن است برجستگی های استخوانی در مفاصل انگشتان دست ایجاد شود که به گره های هبردن و بوشار معروف هستند.
روش های تشخیص علمی و پزشکی آرتروز
تشخیص آرتروز معمولاً بر اساس ترکیبی از معاینه فیزیکی شرح حال پزشکی و آزمایش های تصویربرداری و آزمایشگاهی انجام می شود.
- معاینه فیزیکی : پزشک مفصل یا مفاصل درگیر را معاینه می کند تا علائم التهاب تورم درد سفتی و محدودیت حرکتی را بررسی کند.
- شرح حال پزشکی : پزشک در مورد علائم سابقه پزشکی سابقه خانوادگی آرتروز و سایر شرایط پزشکی سوالاتی می پرسد.
- تصویربرداری :
- رادیوگرافی (اشعه ایکس) : رادیوگرافی می تواند آسیب غضروفی باریک شدن فضای مفصلی تشکیل خارهای استخوانی (استئوفیت ها) و سایر تغییرات ساختاری در مفاصل را نشان دهد. رادیوگرافی به ویژه در تشخیص استئوآرتریت مفید است.
- تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) : MRI تصاویر دقیق تری از بافت های نرم اطراف مفصل از جمله غضروف رباط ها و تاندون ها ارائه می دهد. MRI می تواند در تشخیص آسیب های اولیه غضروفی التهاب سینوویال و سایر مشکلات مفصلی مفید باشد.
- اسکن استخوان : اسکن استخوان می تواند فعالیت متابولیک غیرطبیعی در استخوان را نشان دهد و در تشخیص آرتروز التهابی و سایر شرایط مفصلی مفید باشد.
- سونوگرافی : سونوگرافی می تواند برای ارزیابی بافت های نرم اطراف مفصل تشخیص مایع مفصلی و هدایت تزریق های مفصلی استفاده شود.
- آزمایش های آزمایشگاهی :
- آزمایش خون : آزمایش خون می تواند به تشخیص انواع خاصی از آرتروز کمک کند. برای مثال فاکتور روماتوئید (RF) و آنتی بادی ضد پپتید سیترولینه حلقوی (anti-CCP) در آرتریت روماتوئید مثبت هستند. اسید اوریک خون در نقرس افزایش می یابد. سرعت رسوب گلبول های قرمز (ESR) و پروتئین واکنشی C (CRP) نشانگرهای عمومی التهاب هستند که ممکن است در انواع مختلف آرتروز افزایش یابند.
- تجزیه مایع مفصلی (آرتروسنتز) : در آرتروسنتز مایع از مفصل خارج و برای بررسی سلول ها کریستال ها (در نقرس) و عفونت به آزمایشگاه فرستاده می شود.
تشخیص دقیق آرتروز برای تعیین نوع شدت و بهترین روش درمانی ضروری است.
روش های درمانی (دارویی پزشکی و بالینی) آرتروز
هدف از درمان آرتروز تسکین درد کاهش التهاب بهبود عملکرد مفصل و کند کردن پیشرفت بیماری است. روش های درمانی آرتروز متنوع هستند و بسته به نوع شدت و شرایط فردی بیمار انتخاب می شوند.
- درمان های دارویی :
- داروهای مسکن : مسکن های بدون نسخه مانند استامینوفن و داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) مانند ایبوپروفن و ناپروکسن می توانند برای تسکین درد خفیف تا متوسط آرتروز استفاده شوند. NSAIDs علاوه بر تسکین درد خواص ضد التهابی نیز دارند.
- داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) با نسخه : برای درد شدیدتر یا التهاب بیشتر پزشک ممکن است NSAIDs قوی تر با نسخه مانند سلکوکسیب دیکلوفناک و ملوکسیکام تجویز کند. مصرف طولانی مدت NSAIDs می تواند عوارض جانبی گوارشی و قلبی عروقی داشته باشد بنابراین باید تحت نظر پزشک مصرف شوند.
- کورتیکواستروئیدها : کورتیکواستروئیدها داروهای ضد التهابی قوی هستند که می توانند به صورت خوراکی تزریق مفصلی یا تزریق عضلانی تجویز شوند. کورتیکواستروئیدها به سرعت التهاب را کاهش می دهند اما مصرف طولانی مدت آن ها می تواند عوارض جانبی جدی داشته باشد. تزریق مفصلی کورتیکواستروئیدها می تواند برای تسکین موقت درد و التهاب در مفاصل خاص استفاده شود.
- داروهای ضد روماتیسمی اصلاح کننده بیماری (DMARDs) : DMARDs داروهایی هستند که برای درمان آرتریت روماتوئید و سایر آرتروزهای التهابی استفاده می شوند. این داروها سیستم ایمنی را سرکوب کرده و پیشرفت بیماری را کند می کنند. DMARDs شامل متوترکسات سولفاسالازین هیدروکسی کلروکین و لفلونوماید هستند. داروهای بیولوژیک نیز نوعی DMARD هستند که به طور خاص بخش های خاصی از سیستم ایمنی را هدف قرار می دهند.
- داروهای نقرس : داروهای مختلفی برای درمان نقرس وجود دارد از جمله داروهایی که تولید اسید اوریک را کاهش می دهند (مانند آلوپورینول و فبوکسوستات) و داروهایی که دفع اسید اوریک را افزایش می دهند (مانند پروبنسید). داروهای ضد التهابی مانند کلشی سین و NSAIDs نیز می توانند برای درمان حملات حاد نقرس استفاده شوند.
- درمان های پزشکی و بالینی :
- فیزیوتراپی : فیزیوتراپی نقش مهمی در مدیریت آرتروز ایفا می کند. فیزیوتراپیست می تواند تمرینات تقویتی تمرینات دامنه حرکتی تکنیک های دستی و سایر روش ها را برای بهبود عملکرد مفصل کاهش درد و سفتی و افزایش قدرت عضلانی آموزش دهد.
- کاردرمانی : کاردرمانی به افراد مبتلا به آرتروز کمک می کند تا فعالیت های روزمره زندگی (ADL) را راحت تر و با درد کمتری انجام دهند. کاردرمانگر می تواند وسایل کمکی تکنیک های صرفه جویی در انرژی و اصلاحات محیطی را توصیه کند.
- تزریق مفصلی : تزریق داروهایی مانند کورتیکواستروئیدها یا اسید هیالورونیک به مفصل می تواند به تسکین درد و التهاب به طور موقت کمک کند. تزریق اسید هیالورونیک به عنوان روان کننده مفصل عمل می کند و ممکن است درد را در استئوآرتریت زانو کاهش دهد.
- جراحی : در موارد شدید آرتروز که درمان های دیگر موثر نیستند جراحی ممکن است یک گزینه باشد. انواع جراحی آرتروز شامل آرتروسکوپی (جراحی کم تهاجمی برای ترمیم یا برداشتن بافت آسیب دیده مفصل) تعویض مفصل (آرتروپلاستی) و استئوتومی (تغییر شکل استخوان) است. تعویض مفصل به ویژه تعویض مفصل زانو و لگن می تواند درد را به طور قابل توجهی کاهش داده و عملکرد مفصل را بهبود بخشد.
- روش های مکمل و جایگزین : برخی از افراد مبتلا به آرتروز از روش های مکمل و جایگزین مانند طب سوزنی ماساژ درمانی یوگا تای چی و مکمل های غذایی برای مدیریت علائم خود استفاده می کنند. شواهد علمی در مورد اثربخشی بسیاری از این روش ها محدود است اما برخی از مطالعات نشان داده اند که آن ها ممکن است به تسکین درد و بهبود کیفیت زندگی کمک کنند. قبل از استفاده از هر روش مکمل یا جایگزین مشورت با پزشک ضروری است.
راهکارهای خانگی و توصیه های سبک زندگی برای مدیریت آرتروز
علاوه بر درمان های پزشکی تغییرات سبک زندگی و راهکارهای خانگی می توانند نقش مهمی در مدیریت علائم آرتروز ایفا کنند.
- مدیریت وزن : اضافه وزن و چاقی فشار بیشتری را بر مفاصل تحمل کننده وزن به ویژه زانوها و لگن وارد می کنند و می توانند علائم آرتروز را تشدید کنند. کاهش وزن می تواند درد و سفتی را کاهش داده و عملکرد مفصل را بهبود بخشد.
- ورزش منظم : ورزش منظم برای حفظ سلامت مفاصل تقویت عضلات اطراف مفصل بهبود دامنه حرکتی و کاهش درد ضروری است. ورزش های کم ضربه مانند پیاده روی شنا دوچرخه سواری و تای چی برای افراد مبتلا به آرتروز مناسب هستند. مهم است که قبل از شروع هر برنامه ورزشی جدید با پزشک یا فیزیوتراپیست مشورت کنید.
- استراحت کافی : استراحت کافی به مفاصل اجازه می دهد تا بهبود یابند و التهاب کاهش یابد. تعادل بین فعالیت و استراحت مهم است.
- استفاده از گرما و سرما : گرما می تواند به شل شدن عضلات سفت و کاهش درد کمک کند. سرما می تواند التهاب و تورم را کاهش دهد. استفاده از کمپرس گرم یا سرد به مدت ۱۵-۲۰ دقیقه در ناحیه آسیب دیده می تواند به تسکین علائم کمک کند.
- تکنیک های مدیریت استرس : استرس می تواند التهاب را در بدن افزایش دهد و علائم آرتروز را تشدید کند. تکنیک های مدیریت استرس مانند مدیتیشن یوگا تنفس عمیق و ذهن آگاهی می توانند به کاهش استرس و بهبود خلق و خو کمک کنند.
- تغذیه مناسب : رژیم غذایی ضد التهابی می تواند به کاهش التهاب در بدن و مدیریت علائم آرتروز کمک کند. در مقابل برخی از غذاها می توانند التهاب را افزایش داده و علائم آرتروز را بدتر کنند. در بخش بعدی به تفصیل به غذاهای مضر برای آرتروز می پردازیم.
غذاهای مضر برای آرتروز
برخی از غذاها به دلیل ترکیبات التهاب زای خود می توانند علائم آرتروز را تشدید کنند. اجتناب یا محدود کردن مصرف این غذاها می تواند به مدیریت بهتر آرتروز کمک کند. غذاهای مضر برای آرتروز عبارتند از :
- قند و شکر افزوده : مصرف زیاد قندهای افزوده که در نوشیدنی های شیرین شیرینی ها دسرها و غذاهای فرآوری شده یافت می شوند می تواند باعث افزایش التهاب در بدن شود. قندهای افزوده می توانند سطح سیتوکین های التهابی را افزایش داده و علائم آرتروز را بدتر کنند.
- چربی های اشباع و چربی های ترانس : چربی های اشباع که در گوشت قرمز چرب پوست مرغ محصولات لبنی پرچرب و غذاهای سرخ شده یافت می شوند و چربی های ترانس که در غذاهای فرآوری شده و روغن های گیاهی هیدروژنه یافت می شوند می توانند التهاب را افزایش دهند. این چربی ها می توانند تولید پروستاگلاندین های التهابی را تحریک کنند.
- کربوهیدرات های تصفیه شده : کربوهیدرات های تصفیه شده مانند نان سفید برنج سفید پاستا و غلات صبحانه شیرین شده شاخص گلیسمی بالایی دارند و به سرعت قند خون را افزایش می دهند. افزایش سریع قند خون می تواند منجر به افزایش التهاب شود. انتخاب غلات کامل به جای کربوهیدرات های تصفیه شده توصیه می شود.
- گلوتن : گلوتن پروتئینی است که در گندم جو و چاودار یافت می شود. در افراد حساس به گلوتن یا مبتلا به بیماری سلیاک مصرف گلوتن می تواند باعث التهاب و مشکلات گوارشی شود که ممکن است علائم آرتروز را تشدید کند. برخی از افراد مبتلا به آرتروز غیر سلیاکی نیز ممکن است با حذف گلوتن از رژیم غذایی خود بهبود یابند.
- محصولات لبنی پرچرب : محصولات لبنی پرچرب مانند شیر پرچرب پنیر پرچرب و کره حاوی چربی های اشباع هستند که می توانند التهاب را افزایش دهند. انتخاب محصولات لبنی کم چرب یا بدون چربی یا جایگزین های گیاهی می تواند مفید باشد.
- الکل : مصرف الکل می تواند باعث افزایش التهاب و تشدید علائم آرتروز به ویژه نقرس شود. الکل می تواند سطح اسید اوریک را افزایش داده و حملات نقرس را تحریک کند. محدود کردن مصرف الکل توصیه می شود.
- گوشت قرمز و گوشت های فرآوری شده : گوشت قرمز به ویژه گوشت گاو و گوشت های فرآوری شده مانند سوسیس کالباس و بیکن حاوی چربی های اشباع و نیترات هستند که می توانند التهاب را افزایش دهند. مصرف این گوشت ها باید محدود شود. انتخاب گوشت سفید بدون چربی مانند مرغ و ماهی و منابع پروتئینی گیاهی مانند حبوبات و توفو توصیه می شود.
- روغن های گیاهی غنی از امگا-۶ : برخی از روغن های گیاهی مانند روغن ذرت روغن آفتابگردان و روغن سویا غنی از اسیدهای چرب امگا-۶ هستند. مصرف بیش از حد امگا-۶ در مقابل امگا-۳ می تواند تعادل التهابی را در بدن به هم بزند و التهاب را افزایش دهد. استفاده از روغن زیتون روغن کانولا و روغن بذر کتان که غنی از امگا-۳ هستند توصیه می شود.
- نمک زیاد : مصرف زیاد نمک می تواند باعث افزایش التهاب و احتباس آب در بدن شود که ممکن است علائم آرتروز را تشدید کند. کاهش مصرف نمک در رژیم غذایی توصیه می شود.
- غذاهای فرآوری شده و فست فودها : غذاهای فرآوری شده و فست فودها معمولاً حاوی مقادیر زیادی قند چربی های اشباع و ترانس نمک و افزودنی های مصنوعی هستند که همگی می توانند التهاب را افزایش دهند و علائم آرتروز را بدتر کنند. اجتناب از این غذاها و تمرکز بر مصرف غذاهای کامل و فرآوری نشده توصیه می شود.
- شب بوها (در برخی افراد) : برخی از افراد مبتلا به آرتروز گزارش داده اند که مصرف شب بوها مانند گوجه فرنگی سیب زمینی بادمجان و فلفل دلمه ای علائم آن ها را تشدید می کند. با این حال شواهد علمی قوی برای این ادعا وجود ندارد و حساسیت به شب بوها در افراد مختلف متفاوت است. اگر به شب بوها حساسیت دارید بهتر است مصرف آن ها را محدود کنید.
روش های پیشگیری و اقدامات لازم برای کاهش خطر آرتروز
در حالی که آرتروز به طور کامل قابل پیشگیری نیست اقدامات متعددی وجود دارد که می توان برای کاهش خطر ابتلا به آن و مدیریت علائم انجام داد.
- حفظ وزن سالم : حفظ وزن سالم و جلوگیری از اضافه وزن و چاقی فشار بر مفاصل تحمل کننده وزن را کاهش می دهد و خطر ابتلا به استئوآرتریت را کم می کند.
- ورزش منظم : ورزش منظم به حفظ سلامت مفاصل تقویت عضلات اطراف مفصل بهبود انعطاف پذیری و کاهش خطر آرتروز کمک می کند. ورزش های کم ضربه مانند پیاده روی شنا و دوچرخه سواری توصیه می شوند.
- رژیم غذایی سالم و متعادل : پیروی از یک رژیم غذایی سالم و متعادل غنی از میوه ها سبزیجات غلات کامل پروتئین های بدون چربی و چربی های سالم و محدود کردن مصرف غذاهای التهاب زا می تواند به کاهش خطر آرتروز و مدیریت علائم آن کمک کند.
- اجتناب از آسیب های مفصلی : آسیب های مفصلی می توانند خطر ابتلا به استئوآرتریت را در آینده افزایش دهند. رعایت اصول ارگونومی در حین کار و فعالیت های روزمره استفاده از تجهیزات ایمنی در ورزش و اجتناب از حرکات تکراری و فشار زیاد بر مفاصل می تواند به پیشگیری از آسیب های مفصلی کمک کند.
- ترک سیگار : سیگار کشیدن با افزایش التهاب در بدن و افزایش خطر ابتلا به آرتروز به ویژه آرتریت روماتوئید مرتبط است. ترک سیگار برای سلامت کلی و سلامت مفاصل ضروری است.
- مدیریت بیماری های زمینه ای : برخی از بیماری های زمینه ای مانند دیابت بیماری های قلبی عروقی و اختلالات خودایمنی می توانند خطر ابتلا به آرتروز را افزایش دهند. مدیریت و کنترل این بیماری ها می تواند به کاهش خطر آرتروز کمک کند.
- تشخیص و درمان زودهنگام : در صورت بروز علائم آرتروز مراجعه به پزشک و تشخیص و درمان زودهنگام می تواند به کند کردن پیشرفت بیماری و بهبود کیفیت زندگی کمک کند.
نتیجه گیری علمی و کاربردی
آرتروز یک بیماری مزمن و شایع است که می تواند کیفیت زندگی افراد را به شدت تحت تاثیر قرار دهد. تغذیه نقش مهمی در مدیریت علائم آرتروز ایفا می کند. اجتناب از غذاهای التهاب زا مانند قند و شکر افزوده چربی های اشباع و ترانس کربوهیدرات های تصفیه شده گلوتن (در افراد حساس) محصولات لبنی پرچرب الکل گوشت قرمز و گوشت های فرآوری شده روغن های گیاهی غنی از امگا-۶ نمک زیاد و غذاهای فرآوری شده و فست فودها و تمرکز بر مصرف غذاهای ضد التهابی می تواند به کاهش التهاب تسکین درد و بهبود عملکرد مفصل در افراد مبتلا به آرتروز کمک کند.
رژیم غذایی ضد التهابی شامل مصرف فراوان میوه ها سبزیجات غلات کامل ماهی های چرب غنی از امگا-۳ روغن زیتون آجیل و دانه ها است. علاوه بر تغذیه مدیریت وزن ورزش منظم استراحت کافی مدیریت استرس و اجتناب از آسیب های مفصلی نیز از جمله راهکارهای مهم در مدیریت آرتروز هستند.
پرسش و پاسخ های پرتکرار کاربران
۱. آیا رژیم غذایی خاصی برای آرتروز وجود دارد؟
بله یک رژیم غذایی خاص به نام رژیم غذایی ضد التهابی برای آرتروز توصیه می شود. این رژیم غذایی بر مصرف غذاهای کامل و فرآوری نشده میوه ها سبزیجات غلات کامل پروتئین های بدون چربی چربی های سالم (مانند روغن زیتون و امگا-۳) و محدود کردن مصرف غذاهای التهاب زا تمرکز دارد. رژیم غذایی مدیترانه ای و رژیم غذایی DASH نیز نمونه های خوبی از رژیم های غذایی ضد التهابی هستند که می توانند برای افراد مبتلا به آرتروز مفید باشند.
۲. آیا سبزیجات شب بو برای آرتروز مضر هستند؟
در مورد مضر بودن سبزیجات شب بو برای آرتروز شواهد علمی قوی وجود ندارد. برخی از افراد مبتلا به آرتروز گزارش داده اند که مصرف شب بوها علائم آن ها را تشدید می کند اما این حساسیت در افراد مختلف متفاوت است. اگر احساس می کنید که شب بوها علائم شما را بدتر می کنند می توانید مصرف آن ها را به طور موقت محدود کنید و ببینید آیا بهبودی حاصل می شود یا خیر. اما به طور کلی سبزیجات شب بو مانند گوجه فرنگی فلفل دلمه ای و بادمجان سرشار از مواد مغذی و آنتی اکسیدان ها هستند و برای سلامتی مفیدند.
۳. آیا مصرف شکر آرتروز را بدتر می کند؟
بله مصرف زیاد شکر و قندهای افزوده می تواند آرتروز را بدتر کند. شکر و قندهای افزوده باعث افزایش التهاب در بدن می شوند و می توانند سطح سیتوکین های التهابی را افزایش دهند. این افزایش التهاب می تواند درد سفتی و تورم مفاصل را در افراد مبتلا به آرتروز تشدید کند. کاهش مصرف شکر و قندهای افزوده و انتخاب منابع قندی طبیعی مانند میوه ها توصیه می شود.
تأکید مهم : اطلاعات ارائه شده در این مقاله جنبه عمومی دارد و جایگزین نظر متخصص پزشکی نیست. برای تشخیص دقیق و درمان مناسب آرتروز حتماً با پزشک متخصص مشورت کنید. پزشک می تواند بر اساس شرایط فردی شما بهترین روش های درمانی و توصیه های تغذیه ای را ارائه دهد.