طبق نظرسنجی گالوپ در فوریه گذشته ، 85 درصد آمریکایی ها دیدگاه منفی نسبت به ایران دارند و 75 درصد نیز ایران را “تهدید جدی” برای منافع آمریکا در “ساخت بمب هسته ای” می دانند.
طبق نظرسنجی Pew در دسامبر 2020 ، حدود 71 درصد از 14 اقتصاد برتر جهان اظهار داشتند که دیدگاه منفی نسبت به ایران دارند.
مرکز تحقیقات عرب ، براساس تحقیقات و مطالعات سیاسی ، براساس یک سری نظرسنجی ها درباره موضوعات مختلف در 1320 کشور عربی در سال 2020 ، ادعا می کند که 2٪ از افکار عمومی در آن کشورها دید منفی به سیاست ایران دارند. آنها در جهان عرب هستند و فقط 2٪ آنها در مورد آن نظر مثبت دارند.
این مهم است این نظرسنجی ها ، چه واقعی و چه ساختگی ، بر عقاید و رفتار رهبران و نمایندگان پارلمان در این کشورها تأثیر می گذارد. در همین حال ، ایران با بسیاری از دولت های منطقه و غرب مشکلات جدی دارد.
در میان دوستان ایران ، اگرچه چین از نظر مبادلات اقتصادی به ایران نزدیک است ، اما هرگز در حوزه ژئوپلیتیک و با ایران نبوده است ، اگرچه در زمینه های دفاعی و زمین شناسی از جمله این موضوع با ایران همکاری کرده است. در سوریه است با این حال ، آینده این همکاری را نمی توان تضمین کرد. به ویژه اینکه ایران و روسیه از نظر اقتصادی مکمل یکدیگر نیستند و در زمینه انرژی با هم رقیب هستند.
عدم تعادل به عنوان قطب اصلی سیاست خارجی ایران یکی از دلایل اصلی توافق چین و روسیه برای تعمیق روابط دو جانبه با ایران در حوزه های فیزیکی و سیاسی است. به عبارت دیگر ، در شرایطی که ایران چاره دیگری ندارد ، هیچ دلیلی برای مسکو و پکن وجود ندارد که به دنبال صلح معنادارتر با ایران باشند و منافع آنها را در سایر نقاط جهان به خطر بیندازند.
ایران به مرحله ای رسیده است که به گفته کشورهای غربی مایل و ماهر برای کار با جهان ، قوه مجریه از هشت سال گذشته در دست دولت “میانه رو” بوده است. اکنون وقتی یک دولت بنیادگرا ، به گفته مردم غرب ، در آستانه به دست گرفتن قدرت “افراطی” است ، مهمترین سوال این است که ایران و غرب چگونه با هم رفتار می کنند.
این سوال بسیار مهمی است؛ زیرا همچنین می تواند در موفقیت مأموریت ایدئولوژیک دولت ایدئولوژیک ، یعنی حل مشکلات اقتصادی و بهبود معیشت مردم ، تأثیر بسزایی داشته باشد. با این حال ، بنیادگرایان از هشت سال گذشته تأثیر سیاست خارجی بر معیشت مردم را به شدت انکار کرده اند ، اما آنها می دانند که بدون کاهش تنش های سیاست خارجی امکان خروج از بحران اقتصادی وجود ندارد.
آنها به هر نوع اقتصادی اعتقاد دارند ، اقتصاددانان به خوبی می دانند که تولید و اشتغال بدون سرمایه گذاری های مولد و مدیریت مدرن امکان پذیر نیست و طبق شاخص های بانک مرکزی در 15 سال گذشته 2 162 میلیارد دلار بوده است ، تنها تغییر قابل توجهی در سیاست خارجی و سیاست داخلی امکان پذیر خواهد بود.
اگر دولت محافظه کار پیشرو به سرعت اطمینان لازم را در این زمینه ارائه ندهد ، احتمالاً ترس ذهنی صرف از سلطه کامل مردم محافظه کار موجی دیگر از جریان سرمایه و تجارت از کشور را در پی خواهد داشت.
نحوه حاکمیت رژیم مذاکره در وین برای احیای برجام اولین آزمایش مدیران جدید در چند ماه آینده خواهد بود. طی چند سال گذشته ، تندروها برجام را “جسدی متعفن” و “سندی از تحقیر” و نتیجه “هیچ” در مراکز رای دهی خود و “سوage مدیریت دولت” را دلیل اصلی معیشت نامناسب خوانده اند. با این وجود ، سو mis مدیریت بدون شک یکی از دو عامل اصلی مشکلات کشور است ، با این حال ، بدون حل بحران در زمینه موانع و سیاست های خارجی ، “حکمرانی خوب” به تنهایی قابل درمان نیست. با این حال ، با توجه به سابقه مدیریتی پیرامون نامزد برنده ، مشخص نیست که چگونه این “مدیریت خوب” حاصل می شود.
با یک روز تأخیر در لغو تحریم ها برای آسیب رساندن به مردم ، ضروری است که آقای ریسی ، که به عنوان رئیس جمهور منتخب از برجام حمایت کرد ، از این پس در انجام گفتگوهای وین شرکت کند. یک نگرش ملی را اتخاذ کنید و سخت کار کنید تا فارغ از عشق و نفرت از وحدت و مبارزه گروهی ، این مذاکرات را پایان دهید.
23302