نماد سایت ماه نیوز

چرا از فن دور بالا استفاده کنیم؟

انواع هواکش و فن صنعتی دور بالا

بطور کلی از فن یا هواکش صنعتی برای تخلیه، سیرکوله و رانش هوا در ساختمان ها، کارگاه ها، سوله ها، مرغداری ها، گلخانه ها و… استفاده می شود. عموما دو نوع فن  آکسیال (محوری) و فن سانترفیوژ (گریز از مرکز) وجود دارد، در مواردی که نیاز به فشارهای استاتیکی پایین (کمتر از 100 پاسکال) می باشد، استفاده از فن و هواکش های آکسیال یا پنجره ای توصیه می شود. این هواکش صنعتی معمولا از جنس پلاستیک یا فلز تولید می شوند که هواکش های صنعتی پلاستیکی معمولا در ظرفیت های پایین و برای کاربردهای خانگی استفاده می شوند. در صنعت برای افزایش حجم هوای عبوری از فن صنعتی دور بالا استفاده می شود که در ادامه در مورد این مدل فن توضیحات کاملی ارائه می شود.

هواکش های محوری نسبت به هواکش های سانترفیوژ قادر به جابه جا کردن حجم هوای بیشتری می باشند در صورتی که برای فشارهای استاتیکی بالا کاربرد ندارند و باید از فن صنعتی سانترفیوژ استفاده کرد. هواکش های سانترفیوژ در خارج از فضاهایی که نیاز به تهویه دارند، نصب می شوند و معمولا توسط سیستم کانال کشی و دریچه ها، هوا را تزریق یا تخلیه می کنند .

عملکرد فن صنعتی سانترفیوژ نسبت به فن صنعتی آکسیال دارای لرزش و سطح صدای کمتری می باشد، به همین دلیل در تجهیزات تهویه مطبوع از این نوع هواکش ها استفاده می شود. پروانه فن های سانترفیوژ در سه نوع  دمنده (فوروارد)، مکنده (بک وارد) و شعاعی وجود دارند. در شکل پایین انواع پروانه های فن های سانترفیوژ یا هواکش صنعتی سانتریفیوژ نشان داده شده است.

الکتروموتورهای هواکش ها معمولا در دورهای 900 و 1500 و 3000 دور در دقیقه و در دو نوع تک فاز و سه فاز وجود دارند، که با پروانه هواکش بصورت تسمه ای یا مستقیم کوپل می شوند. در مکان های حساس با قابلیت اشتعال یا انفجار باید از الکتروموتورهای ضد انفجار استفاده شود به هواکش هایی که از دور 1500 به بالا هستند فن صنعتی دور بالا نیز گفته می شود.

تاریخچه فن صنعتی دور بالا

نخستین بار در سال 1556 مردی به نام جورج پاور در کتاب خود از کلمه فن سانتریفیوژ استفاده کرد. او از آن فن ها برای تهویه هوا معادن استفاده میکرد. در آن دوران استقبالی از اختراع او نشد. تا سال  1815 مورد استقبال مارکس کابانز در انگلستان قرار گرفت و فن سانتریفیوژ را در بریتانیا ساخت و روش استفاده از آن را به عموم یاد داد. در سال 1827، مهندسي به نام Edwin E. Stevens يك فن سانتریفیوژ براي تامين هواي ديگ های بخار ابداع كرد. به طور مشابه، در سال 1832، یک مهندس سوئدی-آمریکایی به نام جان اریکسون یک  فن دمنده برای کشتی ها ساخت.

از آن زمان استفاده از فن های سانتریفیوژ رایج تر شد. در همان سال، مهندس روسی الکساندر سابلوکوف از فن های گریز از مرکز در صنایع مختلف استفاده کرد مثل: معدن، تولید شکر، حمل و نقل و غیره. سرانجام، در سال 1862، یک مهندس فرانسوی به نام توفیل گیبال، فن های گریز از مرکز با دندانه های منحنی، بهتر از فن های قبلی و در معادن بلژیک استفاده کرد. بعدها انگلیسی ها هم از فن دور بالا در صنعت خودشان استفاده کردند.

انواع فن

فن یا هوا کش صنعتی به طور کلی به دو دسته زیر تقسیم میشود:

  1. 1. فن سانتریفیوژ CENTRIFUGAL FAN
  2. 2. فن محوری AXIAL FAN

تقسیم بندی بالا طبق روش عبور گاز از فن ایجاد گردیده است.

در فن سانتریفیوژ ابتدا هوا از طریق چشمی به پره های هواکش صنعتی رسانده شده و پس از ایجاد نیروی گریز از مرکز در هوا از لبه پره های فن به بیرون پرتاب می گردد.

هوا پس ازورود به فن سانتریفیوژ ابتدا به مرکز پره ها برخورد و سپس در حین انتقال به انتهای پره های هواکش صنعتی انرژی جنبشی پیدا می کند. در این حال با استفاده از رابطه بین انرژی جنبشی و فشار، موجب افزایش فشار در خروجی فن می گردد. فن سانتریفیوژ صنعتی به دلیل تولید فشار بالا بهترین گزینه برای انتقال هوای دارای آلاینده های سنگین می باشد و عموما در مکان هایی که دمای بالاتری دارند استفاده شده و عملکرد مناسبی دارد.

در فن محوری یا اکسیال فرآیند مکش و دهش هوا از طریق شفت فن انجام می پذیرد و علت نام گذاری این نوع هواکش صنعتی هم به همین دلیل می باشد.

فن محوری پس از اینکه هوا را مکش نمود، به وسیله پره هایی که مانند بال هواپیما طراحی گردیده اند هوا را فشرده و به بیرون انتقال می دهند. در برخی کاربرد ها می توان از فن محوری به جای فن سانتریفیوژ استفاده نمود ولی در اغلب موارد از فن محوری در کاربردهایی استفاده میگردد که هوای تمیز، دبی بالا و فشار پایین مد نظر باشد.

فن اکسیال نسبت به فن سانتریفیوژ از حجم کمتری برخوردار است و وزن کمتری دارد ولی به علت نیازمند بودن این فن ها به سرعت های بالا سر و صدای بالاتری نسبت به فن های سانتریفیوژ دارند.

فن سانتریفیوژ:

در فن سانتریفیوژ ابتدا هوا از طریق چشمی به پره های هواکش صنعتی رسانده شده و پس از ایجاد نیروی گریز از مرکز در هوا از لبه پره های فن به بیرون پرتاب می گردد .هوا پس ازورود به فن سانتریفیوژ ابتدا به مرکز پره ها برخورد و سپس در حین انتقال به انتهای پره های هواکش صنعتی انرژی جنبشی پیدا می کند. در این حال با استفاده از رابطه بین انرژی جنبشی و فشار، موجب افزایش فشار در خروجی فن می گردد. فن سانتریفیوژ صنعتی به دلیل تولید فشار بالا بهترین گزینه برای انتقال هوای دارای آلاینده های سنگین می باشد و عموما در مکان هایی که دمای بالاتری دارند استفاده شده و عملکرد مناسبی دارد.

در فن محوری یا اکسیال فرآیند مکش و دهش هوا از طریق شفت فن انجام می پذیرد و علت نام گذاری این نوع هواکش صنعتی هم به همین دلیل می باشد. فن محوری پس از اینکه هوا را مکش نمود، به وسیله پره هایی که مانند بال هواپیما طراحی گردیده اند هوا را فشرده  و به بیرون انتقال می دهند. در برخی کاربرد ها می توان از فن محوری به جای فن سانتریفیوژ استفاده نمود ولی در اغلب موارد از فن محوری در کاربردهایی استفاده میگردد که هوای تمیز، دبی بالا و فشار پایین مد نظر باشد.فن اکسیال نسبت به فن سانتریفیوژ از حجم کمتری برخوردار است و وزن کمتری دارد ولی به علت نیازمند بودن این فن ها به سرعت های بالا سر و صدای بالاتری نسبت به فن های سانتریفیوژ دارند.

   فن گریز از مرکز یا سانتریفیوژ  CENTRIFUGAL FAN

فن سانتریفیوژ صنعتی به شکلی طراحی می گردد که بتواند در شرایط سخت تولید فشار بالا و  بیشترین بازده را داشته باشد.

مدل های مختلف فن سانتریفیوژ:

فن سانتریفیوژ بکوارد با پره های ایرفویل BACKWARD AIRFOIL

ویژگی ها:

کاربردها:

فن سانتریفیوژ بکوارد با پره های تخت BACKWARD INCLINED

ویژگی ها:

کاربرد ها:

فن سانتریفیوژ بکوارد با پره های منحنی BACKWARD INCLINED CURVED

ویژگی ها:

کاربردها:

فن سانتریفیوژ رادیال RADIAL BLADE

ویژگی ها:

کاربردها:

فن سانتریفیوژ فوروارد با پره های منحنی FORWARD CURVED

ویژگی ها:

کاربردها:

فن سانتریفیوژ با پره های نوک رادیال ( شعاعی) RADIAL TIP

ویژگی ها:

کاربردها:

خروج از نسخه موبایل